பாரதம் விடுதலை அடைந்தபின் விஸ்வகர்ம இனம் அடைந்த நிலைகள்
ஐந்து மடங்கள் என்னும் நூலில் ஓசூர் மா.பழனிச்சாமி அருள்நிதி அவர்களால் விஸ்வகர்ம பிராமணர்களை பற்றி ஆய்வு செய்தவற்றை வருத்தத்துடன் பதிவிடுகிறோம்
தமிழ்நாட்டில் விஸ்வகுல மடங்களின் ஆதி ஆய்வு நூல் : ஒன்றுமில்லாத ஒரு சூன்யம் , வெற்றிடத்திலிருந்து திடீரென்று ஒரு நாள் பிரபஞ்சம் தோன்றியது . சூரியன் , சந்திரன் , நட்சத்திரங்கள் தோன்றி செயல்பட்டன . பூமி என்ற கோளும் இவ்வாறே தோன்றியது . ஒலி , ஒளி , மணம் , சுவை , நிறம் அனைத்தும் " அழுத்தம் ” என்ற பௌதீகப் பரிமாணத்தின் வித்யாசனத்தினால் ஏற்பட்ட பரிணாம மாறுதலால் பூமி தோன்றியது . உயிரினங்கள் தோன்றின . உயிரினங்கள் வாழ்ந்து மகிழ்ந்து இனப்பெருக்கம் செய்ய எல்லா வசதிகளும் பூமியில் இருந்தன .
ஆகவே காலப்போக்கில் , ஓர் அறிவு , ஈரறிவு , மூவறிவு , நான்கு அறிவு , ஐந்து அறிவு என்று தம் சுய உந்தலில் வளர்ச்சியடைந்த பல உயிரினங்கள் , வளர்ந்து வாழ்ந்தன . இவ்வுயிரினங்களுக்கு தம் பிறப்பின் மூலத்தை அறிந்து நினைந்து நன்றி கூறும் அறிவுத்திறன் இல்லை . பிரபஞ்சமும் , பூமியின் இயற்கை வளமும் , சக்தியும் என்றும் நீடுழி நிலைக்க வேண்டுமானால் , இந்த நன்றி கூறுதல் என்ற பகுத்து அறியும் - பகுத்தறிவு தேவை என்ற தேடலுக்கு விடையாக ஆறு அறிவுள்ள மனித ஜீவராசியும் பூமியில் தோன்றினர் .
விலங்கின வாசத்திலிருந்து , சற்றே சிந்தித்து வாழ முற்பட்ட மனித இனத்தில் , உலகில் முதலில் தோன்றியது இரும்புக் கருவியைப் பயன்படுத்தி பூமியைக் கீறி பயிர் செய்து உண்டு வாழ்வதற்கு வழி செய்த யுக்தி . சூரியன் , சந்திரன் , மின்னல் , ஒலி , ஒளி , மழை , காற்று என்று இயற்கையை நேசித்தும் இயற்கையின் சீற்றத்துக்குப் பயந்தும் வாழ்ந்த ஆதிமனிதன் அப்பயத்தினால் , மரியாதையினால் , சூரியன் , சந்திரன் , நட்சத்திரங்கள் , நெருப்பு , நீர் , பயிர் விளையும் பூமி , சுவாசிக்கும் காற்று என்று இயற்கையைப் போற்றி , நம்பிக்கையின் அடிப்படையில் , தலை வணங்கி வழிபட ஆரம்பித்தான் . மனிதனின் புற உறுப்புகளின் சுகம் தேடலுக்கு உருவ வழிபாடு ( கட்டிப்பிடித்து உறவாட ) என்ற போக்கில் முதலில் தோன்றியது ஒரு உருவம் . தம் பிறப்புறுப்புக்கு ஒத்திருக்கவே அதை “ லிங்கம் ” என்று அடையாளம் செய்தான் . ஒலி , ஒளியிலிருந்து பேசும் மொழிப் பழக்கம் உருவான நாகரீகம் , சந்தித்த சவால் , பெருகி வரும் மனித இனப்பெருக்கம் ஆறாவது அறிவையும் வைத்துக்கொண்டு , பெருகி வரும் மனித இனக்கூட்டம் , இந்தப் பிரபஞ்சத்தின் , இயற்கை சக்தியையும் , ஒழுக்கத்தையும் அரவணைத்து , இயல்போடு இசைந்து வாழ்வது அவசியம் என்று ஒரு சில அறிவு ஜீவிகளுக்குத் தோன்றியது .
அப்படி ஒரு முறையான வாழ்க்கை வாழ்ந்து மனித இனம் இப்பூமியில் மேன்மையுற , “ வாழும் முறை ” என்ற ஒழுக்க விதிகளாகப் பிறந்தது தான் வேதம் . அதாவது வேதம் என்பது இயற்கையோடு இசைந்து வாழ்ந்து மனித இனம் மேன்மையுறும் வாழும் கலைக் குறிப்புகள் , வழிகாட்டியே வேதம் . அக்காலத்திலேயே , தம் சுய ஒழுக்கத்தினால் , இயற்கை சக்தியின் முழு ஆதரவு ( ஆசீர்வாதம் ) என்ற உதவியினால் , பிறர் நலனுக்காகத் தம்மை வருத்திக் கொண்டு வாழ்ந்த மூதறிஞர்கள் , ஞானிகள் , யோகிகள் , முனிவர்கள் , ரிஷிகள் , தவசிகள் என்று பலவாறும் குறிப்பிடப்படுகின்ற பெரியவர்கள் சொல்லிச் சென்ற கருத்துக்களே வேதமாயிற்று . வேதவியாசர் , கிருஷ்ணபகவான் , அசோகசக்ரவர்த்தி , கௌதமபுத்தர் , மனு , சாண்டில்யன் , திருவள்ளுவர் என்று பின்னாளில் வேதத்தின் சாரம் எழுத்து வடிவில் இதிகாசம் , புராணம் , உலக நீதி போதனை என்று உருப்பெற்றன . வேதக் கருத்துக்கள் வாழ்வுக்கு வழிகாட்டும் , போதனை என்று வேரூன்றி நிற்கத் துவங்கின .
பூமியில் முதலில் தோன்றிய மனிதன் கல் , இரும்பைப் பயன்படுத்தினான் . முதலில் தோன்றிய உருவ வழிபாட்டுச் சின்னம் “ லிங்கம் ” என அழைக்கப்பட்டது . பூமியில் மனிதன் முதலில் தோன்றிய இடம் “ லெமோரியா ” என்ற பண்டைய குமரிக்கண்டம் என்ற கருத்துக்களை உலகம் முழுவதுமுள்ள எல்லா மத இனத்தவரும் , அறிவாளர்களும் ஏற்றுக்கொண்டுள்ளார்கள் என்பது உண்மை . இந்நிலையில் தான் ரிக்வேதம் , யஜீர்வேதம் , சாமவேதம் , அதர்வணவேதம் என்ற நான்கு வேதங்களின் சாராம்சம் மையக் கருத்துக்ளை நோக்கும்போது சூனியத்திலிருந்து தோன்றிய அருள் / தெய்வீக சக்தி என்பதை மையப்படுத்தி , அதன் உயர்வை நிலைநாட்டி எல்லா மனித இனமும் அன்று முதல் இன்று வரையிலும் , வேதமும் இப்பூமியும் நிலைக்கும் வரையிலும் , உண்மையைப் பறைசாற்றும் விதமாகக் கீழே கண்ட வாசகங்கள் அமைந்துள்ளன என்பதைச் சரியாகப்புரிந்து கொள்வது அவசியமாகிறது . ( இதில் மாற்றுச் சிந்தனைக்கு இடமேயில்லை )
“ நபூமி நசலம் சைவ , நசித்தஞ்சக் ராண கோசர ,
நசப் ரஹ்மாந விஷ்ணு ஸ்ச்ச நசருத்ரஸ் சதார
சூன்ய நிராலம்பஸ் வயம்பூ விஸ்வகர்மண : " ( மே -1 )
மூலஸ்தம்பத்திலுள்ள இந்த சுருதி வாக்கியத்தால் , பூமியும் , நீரும் , நெருப்பும் , வாயுவும் பிரகாசமும் , ஆகாயமும் , நட்சத்திரங்களும் , பிரம்மா , விஷ்ணு , ருத்திரனும் இன்னும் பிறவும் என்று ஒன்றுமில்லாத சர்வ சூன்யமாயிருந்த காலத்தில் சுயம்பு விராட் விஸ்வப்பிரம்மாவே ஜோதிஸ்வரூபமாய் இருந்தார் . இந்த சொரூபத்திலிருந்து நெருப்பில் சூடு போன்றும் , எள்ளில் எண்ணெய் போன்றும் தன்னிடமுள்ள பரை என்னும் சக்தியின் சேர்க்கை விசேஷத்தினால் ஐந்து முகவிஸ்வகர்மாவாகத் தோற்றம் கொண்டார் என்பதே பொருள் .
அதாவது விஸ்வகர்மா வெனும் ( விஸ்வம் உலகம் , கர்மா ஆக்கும் தொழில் சக்தி ) பரம்பொருளின் பிரபஞ்ச சிருஷ்டியின் சிறப்புக் கூறப்பட்டுள்ளது . ரிக் , வேதம் , கிருஷ்ணயஜீர் வேதம் , யஜீர்ஸம்ஹிதையிலுள்ள வேத வாக்கியங்களால் இப்பிரபஞ்ச உற்பத்திக்கு மூலகாரணமான கடவுள் இறைவன் ஸ்ரீவிஸ்வகர்மாவாகிய பரப்பிரம்மம் என்றும் , அவர் நித்தியர் என்றும் வேதநூல்கள் கூறு கின்றன . ( மே 1 ) .
விஸ்வகர்மாவின் ஐந்து முகங்களும் , பிற்கால ஐந்தொழிலாளர்களும் :
சத்யோ ஜாதகம் எனும் கிழக்கு முகத் தியானத்தால் அறிவுவிளக்கம் மிகுந்த சானகரிஷி தோன்றினார் . ரிக் வேதத்தால் துதிக்கப்படுகிறார் .
வாமதேவம் எனும் தெற்கு முக தியானத்தால் சனாதனரிஷி தோன்றினார் . யஜீர் வேதத்தால் துதிக்கப்படுகிறார் .
அகோரம் எனும் மேற்கு முகத் தியானத்தால் அஹபுவனஸரிஷி தோன்றினார் . சாமவேதத்தால் துதிக்கப்படுகிறார் .
தத் புருஷம் எனும் வடக்கு முகத் தியானத்தால் பிரத்னசரிஷி தோன்றினார் . அதர்வண வேதத்தால் துதிக்கப்படுகிறார் .
ஈசானம் எனும் ஆகாயத்தை நோக்கிய முகத் தியானத்தால் சுபர்னஸரிஷி தோன்றினார் . பிரணவ வேதத்தால் துதிக்கப்படுகிறார் .
இவர்கள் முறையே மனு , மய , துவஷ்ட , சிற்பி , விஸ்வக்ஞ விஸ்வகர்மாவாயினர் . இவர்கள் தமது அற்புதத் தொழில்களினால் புகழ்பெற்றும் , உலகில் எல்லாப் பொருள்களையும் ஜீவ , பாவம் உடையதாக உற்பத்தி செய்து வாழ்ந்தார்கள் . அதாவது ஐந்து வகையான கைத்தொழிலையும் கொல்லுவேலை ( இரும்பு ) மரவேலை ( தச்சர் ) பாத்திர உலோகவேலை துவஷ்ட , சிற்பவேலை ( சில்பி ) பொன் வேலை ( தட்டார் ) என்று மற்றைய ஏனைய உலக மக்களின் வாழ்வாதார அடிப்படை வேலைகளைச் செய்து தெய்வ அருளோடும் , கலை நயத்தோடும் , மக்கள் வாழும் பொருட்டு கம்மாளர்களாக ( கண்ணால் அளப்பவர் கம்மாளர் ) படைப்புத் திறனாளிகளாக மாறி பிறர் நன்மைக்காக வாழும் இனமாக மாறினர் .
பல ஆயிரம் நூறாண்டுகளாக வேதம் ஓதுதல் , வேதம் கற்றல் , வேதம் சொல்லிக் கொடுத்தல் என்ற வேத பூர்வமான பழக்கத்துடன் தினசரி சந்தியா வந்தனம் , அமாவாசை தர்ப்பணம் வருடாந்திர திதி , குடும்பம் , உறவினர்கள் வீடுகளில் கல்யாணம் , காதுகுத்து , உபநயனம் , கோவிலில் பூசை முறை என்ற அனைத்து ஆகம நியமனங்களையும் தெரிந்தும் , செய்து கொண்டும் அத்தோடு தத்தமது குலத்தொழில் கைத் தொழிலையும் சேர்த்து பார்த்து வந்தார்கள் .
கி.பி .1930 , 1950/1960 வரையிலும் கூட இப்படி வேத ஒழுக்கமும் , கலையும் , கைத்தொழிலும் , இணைந்த வாழ்வு வாழ்ந்த , விஸ்வகர்மாக்களை இந்தியாவில் காணமுடிந்தது . மன்னர்கள் காலத்தில் அரசன் , ஜமீன்தார் , குறுநிலமன்னன் என்பவர்களுக்கு ஆன்மீகக் குருவாக , ஆட்சிமன்றத்தில் ஆலோசகராக ஆதினகர்த்தாவாக , மடாதிபதியாக மதபோதகக் குருவாக வாழ்ந்து காட்டிய விஸ்வகுலப் பெரியவர்கள் அதிக எண்ணிக்கையிலிருந்தனர் .
முகலாயர் , ராஜபுத்திரர் , மௌரியர் , மராட்டியர் , விஜயநகர வம்சத்தினர் கர்நாடக உடையார் பரம்பரை , பல்லவர் , சேர , சோழ , பாண்டிய , மார்த்தாண்ட மருதுபாண்டியர் என்றவர் காலத்தில் விஸ்வ பிராமணர் என்றால் வேதொழுக்கம் தெரிந்தவர் , கலைநயம்மிக்க கம்மாளர் , ஊர் தர்மகர்த்தா என்று தான் போற்றப்பட்டனர் . இந்தியாவை அடிமைப்படுத்தி காலனி ஆதிக்கம் செய்த வெள்ளையர்கள் பிரிட்டிஷார் காலத்து 200-300 ஆண்டு கால ஆட்சி தான் , இந்திய விஸ்வபிராமணரது தனிப்பெரும் உயர்வை சிறப்பைச் சீர்குலைய வைத்தது . இந்திய குடியரசு சட்டஅமைப்பு , இயந்திரமயமாக்கம் , தொழிற்புரட்சி , தங்கங்கட்டுப்பாட்டுச்சட்டம் , ஆங்கிலேயே அரசு கொண்டு வந்த கல்விக்கொள்கை , மன்னர் ஜமீன்தாரர்களின் உதவியும் இல்லாமல் மதச்சார்பற்ற சுதந்திர இந்தியா என்ற சட்ட அமைப்பும் அதன் செயலாக்கமும் விஸ்வகர்மருக்கு விஸ்வபிராமணருக்குப் புரவலர் தாளாளர் இல்லை , சுயமாகவே நிற்க வேண்டும் என்ற கட்டாயத்திற்கு தள்ளப்பட்டனர் . வறட்சி , போட்டி , மொழிவாரி மாநில வரையறை , மாநில அரசாட்சி , அரசியலில் ஜாதி , மத உணர்வுத்துடிப்பு என்ற போராட்டம் - சமூகநீதி என்ற பெயரில் இடஒதுக்கீடு என்று பல இன்னல்கள் அடுக்காக வேகமாகவந்து கலக்கின .
எல்லோருக்கும் உதவி செய்து , கூலிவேலை செய்து , பிறர்கையை எதிர்பார்த்து நிற்கும் நிலை மிக வேகமாக வந்து சேர்ந்த கொடூரம் , கிராமம் , ஊர் தோறும் சில குடும்பங்களே போதும் . எனவே வயிற்றுப்பிழைப்புக்காக நாடு முழுவதும் பிரிந்து சிறு சிறு குடும்பக் கூட்டமாக வாழ வேண்டிய சூழ்நிலையில் , தமது சமூகக்கூட்டம் என்ற பலத்தை நிரூபிக்கும் வாய்ப்பையும் இழந்து நிற்கவேண்டிய நிர்பந்தம் ஏற்பட்டது .
கல்வி அடிப்படையில் ஆட்டம் :
வேத ஆகம சாஸ்திரம் குலக்கல்வி , குருகுலவாசம் , திண்ணைப்பள்ளிக்கூடம் தொழில்சார்ந்த பட்டறை , சிற்பச்சாலை , நாணயச்சாலை , ஆயுதப்பட்டறை அனைத்தும் மறைந்த நிலையில் இந்தியா சுதந்திரம் அடைந்த காலக்கட்டத்தில் 1935 முதல் 1950 வரையில் ஆங்கிலேயரின் கல்விக் கொள்கையில் டிஸ்டிரிக் போர்டு ஸ்கூல் ( District Board School ) என்ற முறையில் கல்வி போதிக்கப்பட்டது . அச்சமயம் பள்ளிக்கல்விக்கட்டணம் கட்டாயமாக வசூலிக்கப்பட்டது . ( மே .2 ) ஆறாம் வகுப்பு முதல் 8 ம் வகுப்பு வரை தலா ரூ.2-6-0 / மாதம் தோறும் ( ரூ .2 ம் 36 பைசாவும் ) ஒன்பதாம் வகுப்பு முதல் 11 ம் வகுப்பு வரை தலா ரூ.5-3 0 / மாதம் தோறும் ( ரூ .5 ம் 18 பைசாவும் ) சிறப்பு / தனிக்கட்டணம் ஜூன் முதல் டிசம்பர் வரை ரூ .15 / தனிக்கட்டணம் ஜனவரி முதல் மே வரை ரூ .10 / இவ்வளவு கட்டணம் மாணவர்களிடம் வசூலித்தாலும் வாத்தியாருக்கு மாதச்சம்பளம் ரூ .60 / - மட்டுமே . மேலே குறிப்பிட்ட கட்டணத்தொகையை ஓராண்டுக்குக் கூட்டினால் வரும் மொத்த ரூபாயில் அக்காலத்தில் மூன்று பவுன் தங்கம் வாங்கிட முடியும் .
கல்வி கற்கத்தடை :
அக்காலத்தில் ஆச்சாரிமார் கூலி ஆறு அணா , பத்து அணா , பன்னிரண்டு அணா , தான் இருந்தது . மிகக் குறைந்த கூலியில் அதுவும் பண்ட மாற்று முறையும் இருந்து வந்த அந்தக்காலத்தில் , ரூபாய் நாணயத்தைக் கண்ணில் காண்பதுவே அரிது . கிடைக்கும் கூலியில் பெரிய குடும்பத்தை வயிராறச் சாப்பாடு போட்டு காப்பாற்றுவதே கடினம் . பலருக்குப் பல வேளை பலநாள் பட்டினி என்பது நடைமுறைப்பழக்கம் . இந்தச் சூழ்நிலையில் இவ்வளவு உயர்ந்த கல்விக்கட்டணம் விதித்தது ஏழை , எளியவர் , தாழ்த்தப்பட்டவர் கல்வி பயின்று அரசு உத்தியோகத்துச் செல்வதற்கு பெரிய தடையாக இருந்தது . உயர்கல்வி வரை இலவசக்கல்வி என்ற திட்டம் 1952 / 57 ம் ஆண்டில் அமலுக்கு வந்த பிறகே கம்மாளரில் பலரும் பள்ளிக்குச் செல்ல முடிந்தது .
இருப்பினும் 1962-1968ல் தங்கக்கட்டுப்பாடு சட்டமும் வந்து சிரமம் தந்தது . இந்த இடைக்காலத்தில் பிழைப்புக்கு வழி தேடும் , கடும் முயற்சியில் ஆன்மீகம் ஆச்சாரம் , அனுஷ்டானம் என்ற கட்டுக்கோப்பை , வேதந்தழுவிய ஆன்மீக வாழ்க்கை முறையை , ஆச்சாரி இனத்தவர் கை நழுவ விட்டனர் . ஆச்சாரம் குறைந்தது . தொழிலில் இருந்து வந்த ஆன்மீக சக்தியும் குறைந்தது . அதன் விளைவே ஆச்சாரிக்கு சமூகத்தில் அங்கீகாரமும் குறைய ஆரம்பித்தது . இணைகோடு : இரயில் தண்டவாளத்தில் இரண்டுபாதை இணைந்தே ஓடும் . ஒன்றோடு ஒன்று முட்டாது , சேராது . அதுபோல் இதுவரை மேலே கூறிய வரலாற்று நிகழ்வை ஒரு தண்டவாளக் கம்பியாகவும் இனிமேல் கீழே வரும் தகவல்களை மற்றொரு இணைகோடாகவும் கற்பனை செய்து பார்த்துப் படிப்பது நல்ல பலனைத்தரும் .
அதாவது அந்நியர் படையெடுப்பு பேரரசு , சிற்றரசு , யுத்தங்கள் முகலாயப் பேரரசு , வெள்ளையர்கள் காலனி ஆதிக்கம் ஆங்கிலேயர் கல்விக் கொள்கைத்திணிப்பு , இயந்திரமயமாதல் என்ற கலை , பண்பாடு கலாச்சாரப் பாதிப்புகளுக்கிடையே ( இணைக்கோட்டில் ஒரு கோடு ) இந்து மதம் , கடவுள் சிந்தனை என்ற ஒரே குறிக்கோளோடு வாழ்ந்து கால்பதித்து புகழ் பரப்பிய ஆண்டாள் , ராமானுஜர் , வள்ளலார் , தியாகராசர் , துளசி தாஸர் , பக்தராமதாஸ் , சாயிபாபா , விட்டல்லா , பாம்பன் ஸ்வாமிகள் , விசிறி ஸ்வாமிகள் என்று பல புண்ணியர்கள் நம் நினைவில் நிற்கிறார்கள் . வரலாற்றில் படிக்கிறோம் .
விளம்பரப்படுத்தப்பட்ட இந்த கீர்த்திமான்கள் வாழ்ந்த இதே காலத்தில் ( இணைக்கோட்டில் மற்றொரு கோடு ) இதே மண்ணில் தான் ஸ்ரீஆதிசிவலிங்கமூர்த்தி , ஸ்ரீவீரவைராக்ய சாமி , ஸ்ரீஅனவரத ஸ்வாமிகள் , ஸ்ரீநீலகண்டாச்சாரி , ஸ்ரீகமலமூர்த்தி ஸ்வாமிகள் , ஸ்ரீமுத்துக்குமார ஸ்வாமிகள் , குடந்தை ஸ்ரீராசரத்தினம் ஸ்வாமிகள் , ஸ்ரீசிவானந்த முனிஸ்வரர் ஸ்வாமிகள் என்று பல ஆச்சார்ய புருஷர்கள் . தவசிலர்கள் வாழ்ந்து காட்டி அற்புதங்கள் பல செய்து இயற்கை எய்தியுள்ளார்கள் .
ஏனோ இவர்களுக்குரிய சமூக அந்தஸ்து , அங்கீகாரம் சரித்திரத்தில் இடம் என்ற புகழை மறந்துவிட்ட மறைத்துவிட்ட உண்மையை நினைவுபடுத்தி ஆவணப்படுத்துவதே இம்முயற்சி
முத்தமிழ் சக்கரவர்த்தி மாம்பழக் கவிச்சிங்க நாவலர் அவர்கள் தான் தோன்றிய பஞ்சபிரம்ம விஸ்வகுல பெருமை பற்றி பாடியது .
“ தார்பூத்த குமுதப் புயத்தர் முந்நூல்
மார்பர் தனி அனும விருதுமுடையோர் !
தருமெக்ஞ சீலர் மகுடத் மாந்தை
விஸ்தாரர் முகில் வாகனத்தோர் !
சாஸ்தர வேதாகம சமர்த்தர் காயத்ரி
ஜப சந்நிவந்தன வினோதர் !
சர்வஜக சிருஷ்டிப் பிரதாபர்
பஞ்ச பிரம்ம சந்ததிகளான மேலோர் !
குமுத மலர்மாலை புனை புயத்தர் , முப்புரிநூல் ( பூணூல் ) அணியும் மார்பர் , அனுமவிருது ( அனுமக்கொடி ) உடையவர் , யாகம் செய்யும் சீலர் , மணிமகுடத்தியாகர் , மாந்தை விஸ்தாரர் , முகில்வாகனத்தர் , சாஸ்திர வேத ஆகமங்களைக் கற்றுணர்ந்த சமர்த்தர் , காயத்திரிஜபம் , சந்நியாவந்தனம் செய்யும் வினோதர் , சர்வஜகத்தையும் , சிருஷ்டி செய்யும் பிரதாபர் , பஞ்ச பிரம்ம சந்ததிகளான மேன்மையுடையோர் .
