விஸ்வகர்ம தமிழக ஸ்தபதிகள்

இவர்கள்தான் நமது பாரம்பரிய காவலர்கள்.
இவர்களின் திறமையால்தான்
நமது கலாச்சாரம் மாண்பு
காக்கப்படுகிறது.

இவர்களால்தான் இன்னமும்
தமிழ்சமுதாயம் நெஞ்சை நிமிர்த்தி
காலரை தூக்கிவிட்டு இருமாப்போடு
இருக்கிறது.

நூலோர்ச் சிறப்பின் முகில்தோய் மாடம், மயன் பண்டிழைத்த மரபினது தான்” என்னும் இலக்கிய அடிகள் அக்காலத்தில் சிற்பநூல்களும், சிற்பிகளும் இருந்தனர் என்பதனைத் தெரிவிக்கின்றன.

சுடுமண்ணால் எடுப்பிக்கப்படும் கோயிலை மண்தளி என்றும், கல்லால் கட்டப்படும் கோயிலைக் கற்றளி என்று அழைக்கிறோம்.

பல்லவர் காலக் கோயில் கட்டட அமைப்பு முறையைக் குடைவரைக்கோயில்கள் ஒற்றைக்கற்கோயில்கள் கட்டுமானக் கோயில்கள் என மூன்று வகையாகப் பிரிக்கலாம்.

மலைகள் சார்ந்த இடங்களில் குடைவரை மற்றும் ஒற்றைக் கற்கோயில்களை எழுப்புவது எளிதாயிற்று.

மலைகளே இல்லாத இடங்களில் கற்களைச் செதுக்கிக் கட்டுவித்த கோயில்களை எடுப்பித்துக் கட்டடக்கலைக்கும், சிற்பக்கலைக்கும் பெருமை சேர்த்தனர் சோழர்காலப் பெருந்தச்சர்கள்.

தமிழ்நாட்டில் பண்டைக்காலம் தொட்டு ஓர் இனம் ஐந்து அடிப்படைத் தொழில்களைச் செய்து தமிழ் நாகரிகத்திற்கும், பண்பாட்டுக்கும் அரும்பெரும் தொண்டாற்றி வந்திருக்கிறது.

அவ்வினத்தைக் கம்மியர், கம்மர், கம்மாளர், விசுவகர்மா என்றும் மக்கள் கூறுவர். இலக்கியங்கள் கம்மர், கம்மியர், கைவினைஞர் என்றும் பேசும்

சங்க இலக்கியங்கள் சிற்பிகளை நூலறிபுலவர் எனக்கூறும். நூலறிபுலவர் என்பவர் கட்டடக்கலைஞர். மனைக்கட்டிடங்களோடு கோயில்களையும் வழிபடு படிமங்களையும் செய்வோர் தெய்வத்தச்சர் என்றும் அழைக்கப்பட்டனர்.

நூலறிபுலவர் என்பவர் கலைஞராவார். இவர்களையே பெருந்தச்சர் என இலக்கியங்களும் கோயிற் கல்வெட்டுகளும் குறிபிடுகின்றன

தொடக்க சோழர் காலத்தில் மண் தளிகள் கற்றளிகளாக மாற்றியமைக்கப்பட்ட செய்திகளைப் பல கல்வெட்டுகள் எடுத்துக் கூறுகின்றன. மரத்திலே செய்து அனுபவப்பட்ட காரணத்தினால் அனுபவப்பட்ட அமைப்பையே செங்கல்லிலும், கருங்கல்லிலும் ஸ்தபதிகள் வடிவமைத்தார்கள். கையாண்ட பொருள் மாறுபடினும் செய்வோன் பெயர் மாறுபடவில்லை என்பது நோக்கத்தக்கது.

மானசாரம் என்ற சிற்பநூல் சிற்பிகளின் தகுதிகள்,குணநலன்கள் முதலானவற்றை வரையறுத்துக் கூறுகிறது.

ஸ்தபதிக்கு அத்தனைத் தகுதிகளும் தேவையெனக் கூறக் காரணம், அவன் தம் பணியின் உயர்வை உணர்ந்து செயலாற்றச் சீரிய பண்பும், ஒழுக்கமும், தகுதியும் பெற்று விளங்குதல் வேண்டும் என்பதேயாகும்.

நுண்ணறிவும், கற்பனைத் திறனும் சிறக்க அமையப்பெற்றவனே சிறந்த ஸ்தபதியாவான்.

தஞ்சைப் பெரியகோயிலை நிர்மாணித்தவர் வீரசோழன் குஞ்சரமல்ல இராஜராஜப் பெருந்தச்சன் என்றும்

உத்திரமேரூர் விமானத்தை நிர்மாணித்தவர் பரமேஸ்வரப் பெருந்தச்சன் என்றும்,

மாமல்லபுரம் சின்னங்களைச் செதுக்கியவன் கேவாதப் பெருந்தச்சன் என்றும் கல்வெட்டுச் செய்திகளால் அறிகிறோம்.

மகேந்திர வர்ம பல்லவனின் ஸ்தபதி
சிற்பி அக்ஷரா என்பவராவார்.

பெருந்தச்சர்களே இன்றைய நாளில் ஸ்தபதி என அழைக்கப்படுகிறார்கள். ஒரு பிரதிமையைச் சமநிலையில் ஸ்தாபனம் செய்யத் தேர்ச்சி பெற்றவனே ஸ்தபதி எனப்படுகிறான்.

நிர்மாணப் பணிகளுக்கு ஸ்தபதி அதிபதியாகி இவரின் கீழ் சூத்ரகிராகி, வர்த்தகி, தச்சகன் எனச் சேர்ந்து குழுவாகச் செயல்படுவார்கள்.

ஸ்தபதி என்பவர் சிற்ப வல்லுநர்களின் தலைவனாகவும் ஆசானாகவும் கருதப்படுகிறான்.

சில கோயில்களில் அக்கோயிலைக் கட்டிய சிற்பியின் உருவத்தை அமைத்துப் பெருமை சேர்த்துள்ளனர் அக்கால அரசர்கள். தஞ்சை மாவட்டத்திலுள்ள கோனேரிராசபுரம் கோயிலில் அக்கற்றளியைச் செய்தவனின் உருவமும், அவன் பெயரும் கருவறையின் சுவரில் இடம்பெறச் செய்துள்ளனர். (13) இக்கோயிலைக் கட்டிய சிற்பிக்கு இராசகேசரி மூவேந்த வேளான் என்ற பட்டத்தை அளித்த பெருமையைப் படம்பிடித்துக் காட்டுவதாய் அமைகிறது.

சிதம்பரம் கோயிலின் வடக்குக் கோபுரத்தைக் கிருட்டிணதேவராயன் கட்டுவித்தார். அக்கோபுரத்தின் நுழைவு வாயிலின் பக்கச் சுவரில் நான்கு சிற்பிகளின் உருவங்களைக் காணலாம். அவ்வுருவத்திற்கு மேலே அவர்களின் பெயர்களும் பொறிக்கப்பட்டுள்ளன.

மாதோட்டம்

இலங்கையில் வரலாற்றுச் சிறப்புமிக்க துறை முகமாகும். ஆரம்பகாலத்தில் இலங்கை முக்கிய துறைமுகப் பட்டணமாக திகழ்ந்த மாதோட்டம் என்னும் நகரமே அநுராதபுரம் (புலத்திநகரம் பொலனறுவை). கண்டி, திருகோணமலை ஆகிய நகரங்களுக்கெல்லாம் பழமை வாய்ந்த நகரமாகக் கருதப் படுகின்றது.

இலங்கையின் வடமேற்குப் பகுதியாகிய மன்னார் மாவட் டத்தில் பல கிராமங்களடங்கிய ஒருபகுதியை இன்றும் “மாந்தைப் பற்று" என்ற அழகிய தமிழ்ப் பெயராலே அழைக்கப்படுகின்றது. மாந்தை என்னும் பெயர் சங்ககால இலக்கியங்களிலும் மிக முக்கியமாகப் பதியப்பட்டுள்ளது.

மாந்தை அல்லது மாதோட்டம் என்னும் நகர் கம்மாளரால் கட்டப்பட்ட நகராகும். மிகப்பலம் பொருந்திய இச்சாதியார் பன்னெடுங்காலமாகப் இப்பகுதியை ஆட்சி செய்தார்கள் என ஒல்லாந்து தேசத்தைச் சேர்ந்த பற்றலொக்கி தானெழுதிய “இலங்கை” என்னும் நூலில் கூறியுள்ளார்.

“கொள்ளா நரம்பினிமிரும் பூசல் இரைதேர் நாரை  யெய்திய விடுக்கும் துறைஎகழு மாந்தை யன்ன”

என நற்றிணையும்,

"நன்னகர் மாந்தை முற்றத் தொன்னார் பணிதிரை கொணர்ந்த பாடு சேர் நன்கலம்" என அகநானூற்றிலும்,

“வண்டு பண்செய்யும் மாமலர் பொழில் மஞ்சை நடமிடும் மாதோட்டம்" எனச் சம்பந்தரும்,

"வாழையாம் பொழில் மந்திகள் களிப்புற மருவிய மாதோட்டம்"

எனவும்,

“பொன்னிலங்கிய முத்து மாமணிகளும் பொருந்திய மாதோட்டம்”

எனவும்,

"மானமும் பூகமும் கதலியும் நெருங்கிய

மாதோட்டம் நன்னகர்"

எனத் தேவாரங்களும் புகழ்ந்து பாராட்டிய நகர் மாதோட்ட நகராகும்.

இந்த மாதோட்ட நகரை, இலங்கையை வடிவமைத்த படைத்தல் கடவுளான விஸ்வகர்மாவின் மூன்றாவது மகனான துவட்டாச் சாரியாரே உருவாக்கினார். இவர் சிறந்த கட்டிடக் கலைஞர் திரிகாலமும் உணர்ந்த ஞானி. உலோகங்களை உருக்கி உருவங்களைச் செய்யும் ஆற்றல்மிக்கவர் ஆயகலைகள் அறுபத்தினான்கிற்கும் அதிபதி. விஞ்ஞான விற்பன்னர். வித்தைகள் பலதில் வித்தகர். சகலகலாவல்லவர். இதனால் மனிதரில் மாணிக்கம் என மக்கள் அழைத்தார்கள். இதன் பெறுபேறாக “மாதுவட்டா” என்னும் பெயர் மக்களால் வழங்கப் பட்டது. இக்காரணத்தில் அவரால் உருவாக்கப்பட்ட பகுதியை மாதுவட்டாபுரம் எனப் பெயரிட்டு அழைத்தார்கள். இது காலப் போக்கில் மாதோட்டம் என மருவியது. என பண்டிதமணி சி.கணபதிப்பிள்ளைதான் எழுதிய இலங்கைத் தமிழர் வரலாற்றில் கூறியுள்ளார்.

ஈழநாட்டின் வரலாற்றை கூறும்பாளி நூல்களான மகாவம்சம், அதன் பின் தோன்றிய சூளவம்சம் போன்ற நூல்கள் மாதோட் டத்தை மகாதித்த என்று குறிப்பிட்டுள்ளன. மா என்றால் பெரிய என்றும் தித்த என்றால் பாளி மொழியில் இறங்குதுறையைக் குறிக்கும். சிங்கள மொழியில் "மாதொட்ட", "மான் தொட்ட" என்று அழைக்கப்படுகின்றது. சிங்கள இலக்கியங்கள் இதனை “மாவத்து தொட்ட” என அழைக்கின்றன. ஆனால் தமிழரும்

தமிழ் இலக்கியங்களும் “மாதோட்டம்” என்றே அழைத்து வருகின்றன.

கந்தபுராணத்திலுள்ள தகூரிணகைலாய மான்மியத்தில் இது மாதுவட்டாபுரம் எனக் கூறப்படுகின்றது. இது சம்மந்தமாக தட்சண கைலாய புராணத்தில் ஒருகதை கூறப்படுகின்றது. "அதாவது துவட்டாரச்சாரியார் பாலாவியில் நீராடி கேதீச்சுவரை பூசித்து தவமியற்றினார் என்றும் நீண்டநாள் தவத்தின் மகிமையால் சிவபெருமான் தோன்றி இன்று முதல் இத்தலம் "துவட்டாபுரம்" என அழைக்கப்படும் என கூறியதாக அக்கதை தொடர்கின்றது.

இவ்வாறு பல பெயர்களால் அழைக்கப்பட்ட மாதோட்டத்தின் தோற்றத்தைப் பற்றிக் கூறும் சான்றுகளாக, தட்சணகைலாய புராணமும் மாந்தைப் பள்ளும், முதலியார் சி. இராசநாயகம் எழுதிய "புராதன யாழ்ப்பாணமும் விஸ்வபுராணமும் கதிரை மலைப்பள்ளும்" இப்பொழுது காணப்படுகின்றன.

மாதோட்டத்தில் படைத்தல் கடவுள் விஸ்வகர்மாவின் சந்த தியிரான ஐவகைக் கம்மளார்கள் வாழ்ந்தார்கள் என்றும் மாந்தையை ஆண்ட அரசர்கள் கம்மாள வம்சத்தவர்கள் என்றும் முதலியார் சி.இராசநாயகம் தாம் எழுதிய"புராதன யாழ்ப்பாணம்” என்னும் நூலில் கூறியுள்ளார். அதையே தட்சண கைலாய புராணமும், மாந்தைப் பள்ளும், விஜயதர்ம நாடகம் என்னும் நூல்களும் கூறுகின்றன.

மாதோட்டம் பற்றிய மிகமிகப் பழைய குறிப்பு மகாவம்சத்தில் காணப்படுகிறது. அதாவது விஜயன் இலங்கை வந்து குவேனி யைத் திருமணம் செய்து அவளின் உதவியோடு காளிசேனன் என்னும் மன்னனைக் கொலை செய்து, அவனின் சிற்றரசையும் தன்னாட்சியுடன் இணைத்தவுடன் குவேனியைக் காட்டுக்குத் துரத்திவிட்டு பின் தனக்குப் பட்டத்து அரசியாக பாண்டிய நாட்டு இளவரசியை வரவழைத்தபோது, பாண்டிய மன்னன் தன் மகளையும் எழுநூறு தோழிப் பெண்களையும் அவர்களுடன் பதினெட்டுக் குடிகளையும் சேர்ந்த ஆயிரம் கம்மாளக் குடும்பங்,

களையுைம் அனுப்பினான். அவர்கள் வந்திறங்கிய அதாவது அவ்வளவு பெரிய திரளான பரிவாரங்கள் வந்திறங்கிய இடத்துக்கு மாதித்த என்று பெயருண்டாகியது என மகாவம்சம் கூறுகின்றது. இது கி. மு. 6ம் நூற்றாண்டில் நடைபெற்றது.

இக்கருத்து மிகவும் தவறான கூற்று என இலங்கை வரலாறு அறிந்தவர்கள் கூறுகின்றார்கள். ஏனெனில் மாதோட்டத்தில் ஒருபலம்மிக்க நாகராட்சி நடைபெற்றுக்கொண்டிருக்கும்போது இலங்கையில் இயக்கர்களைப் பகைத்துக் கொண்ட விஜயன் பலமிக்க நாகராட்சியையும் பகைக்க விரும்பி இருக்கமாட்டான். மாதோட்டத்தில் தான் கம்மாளர்களின் ஆட்சியும் ஆட்பலமும் கூட இருந்தது. இலங்கையை ஆண்ட முன்னரசர்களான குபேரன், இராவணன்,பத்மாசூரன் போன்றோரும்பத்மாசூரனின் தந்தை பிரபாகரன் கம்மாள இளவரசிகளைத் திருமணம் செய்துள்ளார்கள். இதனால் விஜயன் இயக்கரின் எதிர்ப்பைச் சமாளிக்க பக்கத்திலுள்ள பலமிக்க ஆட்சியாளர்களின் உதவியைப் பெறும் நோக்கோடு மாந்தை இளவரசியைத் திருமணம் செய்தான் என்பதே உண்மையாகும். இதை அடிப்படையாக வைத்தே மாந்தை மன்னன் தன் மகளுக்குப் பாது காப்புக்கு 1000 கம்மாளக்குடும்பங்களை உடனனுப்பினான். அவ்வாறில்லாது பாண்டியனின் சம்மந்தமாக இருந்திருந்தால் பாதுகாப்புக்கு படைப்பிரிவை அனுப்பியிருப்பான். அதைவிட்டுக் கம்மாளரை ஏன் அனுப்பவேண்டும்? அவ்வளவு தொகையான கம்மாளர்கள் பாண்டியநாடு முழுவதையும் சல்லடை போட்டாலும் கிடையாது. எனவே பாண்டிய நாட்டு இளவரசி என்பது, மகாவம்சத்தாரின் கற்பனை. மாந்தை இளவரசி என்பது சரியானதாகும். மாந்தை இளவரசிகள் நாகர் பரம்பரை யைச் சேர்ந்தவர்கள். நாகர்களைப் பற்றிய மிகத் தாறுமாறான கருத்துக்களை அதாவது நாகர்கள் பேய் பிசாசுகள் என்ற கருத்துக்களை மகாவம்சம் கூறியுள்ளது. அதேநாக பரம்பரையில் விஜயன் பெண்ணெடுத்தான் என எழுதினால் மல்லாந்துபடுத்துக் கொண்டு எச்சிலைத் துப்பியவன் கதை தங்களுக்கும் ஏற்படும் என்றும் விஜயன் மூலம் ஒரு புனித இனத்தை உருவாக்கத் திட்டமிட்டு இயக்கப் பெண்ணான குவேனியைக் காட்டுக்குத் துரத்திய மகாவம்சத்தார் மீண்டும் நாகரோடு தொடர்பைக் காட்ட

விரும்பாததாலே பாண்டியநாட்டு இளவரசியின் கதை புகுத்தப் பட்டது. ஆனால் விஜயன் திருக்கேதீச்சரத்திற்குத் திருப்பணி வேலை செய்தான் என கியு. நெவில் கூறியுள்ளார். விஜயனுக்கும் மாந்தைக்குமுள்ள தொடர்பையே இது காட்டுகிறது. எனவே விஜயனின் இரண்டாம் தாரம் பாண்டிய இளவரசி அல்ல மாந்தை இளவரசியாகும் என அறிஞர் பொ. சங்கரப்பிள்ளை தானெழுதிய "நாம் தமிழர்” என்னும் நூலில் கூறியுள்ளார்.

விஜயன் கதை ஒரு கட்டுக் கதை எனச் சிங்கள அறிஞர்கள் கூறுகின்றார்கள். ஆனால் அவர்களும் சிங்கள இனத்தின் உண்மையான ஊரறிந்த பூர்வீகத்தை மறைக்கவே கூடியளவு கவனம் செலுத்துகின்றார்கள். எனவேதான் இலங்கையின் இனப் பிரச்சனை தொடர்கதையாகின்றது. விஜயன் தமிழன், ஒரு சைவன் எனப் பல ஆதாரங்கள் வெளிவந்த பின்பே விஜயன் கதை கட்டுக் கதை எனச் சிங்கள அறிஞர் சிலர் கூற முன்வந்துள் ளர்கள். அப்படியானால் சிங்களவரின் உண்மையான மூதாதை இலங்கையின் பூர்வீகக் குடியளான நாகர், இயக்கர் என்பதை ஏன் அவர்கள் இன்னும் மறைக்க வேண்டும். இதைச் சிங்கள வர்கள் ஏற்றுக்கொண்டால் பிரச்சனையே தீர்ந்துவிடும் மறைந்து விடும்.

கி.மு. 161ம் ஆண்டில் எலேல மன்னனின் மாமன் மருமகன், எல்லாளனுக்கும் மருமகன் துட்டகைமுனுவுக்கும் நடைபெற்ற போரைக் கேள்வியுற்றுத் தன் மாமனாகிய எலேல மன்னனுக்கு உதவுவதற்காகப் பல்லுக்கன் என்ற இளவரசன் பெரும்படை யோடுமாதோட்டத்தில் வந்திறங்கினான். ஆனால் மாமன் இறந்து விட்டான் என அறிந்ததும் அவன் திரும்பிச் சென்றான். அதன் பின் கி. மு. 103ம் ஆண்டளவில் புலகத்தன் , பாகியன், பழைய மாறன், பிழைய மாறன், தாதிகன் என்போர் மாதோட்டத்தில் வந்திறங்கி அனுராதபுரத்தின் மேல் படை யெடுத்து வெற்றி கொண்டார்கள் என மகாவம்சம் கூறுகின்றது.

கி.பி.38ம் ஆண்டளவில் ஈழநாகன் என்ற மன்னனைச் சிற்ற ரசர்கள் துன்புறுத்த, அவனது பட்டத்து யானை அவனைச் சுமந்து கொண்டு மாதோட்டத் துறைமுகம் மூலம் அக்கரைக்கு அனுப்பியது என மகாவம்சம் கூறுகின்றது.

அடுத்த ஐந்நூறு ஆண்டுகளில் மாதோட்டத்தில் என்ன நடந்தது என்ற குறிப்புகள் சிங்கள வரலாற்று நூல்களில் காணப்படவில்லை. அக்கால கட்டத்தில் மாதோட்டம் சீரும் சிறப்பும் வாய்ந்த ஒருவர்த்தகத்தளமாக உருவெடுத்துக்கொண்டிருந்தது என்பதை பிறநாட்டு அறிஞர்களின் நூல்கள் மூலம் அறிந்து கொள்ளலாம்.

ஈழத்திலிருந்துதந்தமும், ஆமை ஒடும், வாசனைத்திரவியமும் உரோமபுரிக்கு வந்தன என்று கி. பி. 1ம் நூற்றாண்டில் உரோம புரியில் வாழ்ந்த ஸ்ரூபோ (Strabo) என்னும் அறிஞர் கூறுகின்றார். அதே காலப்பகுதியில் வாழ்ந்த பிளினி என்னும் அறிஞர் இலங்கை யின் பிரதான நகரமான பலேசி முண்டல் ஒரு துறைமுகத்தை அடுத்திருந்தது எனக்கூறுகின்றார். இந்தப் பலேசி முண்டல் பாலாவி முண்டல் என்றும் அதற்குப் பக்கத்திலிருந்த மகாகூர்ப என்னும் பெரிய ஏரி இப்போது கட்டுக்கரை குளம் என்றும் சிலர் கருதுகின்றார்கள். மாதோட்டம் மூலம் வந்த முத்துக்களையும் பட்டாடைகளையும் அணிந்து வாசனைப்பொருட்களைப்பாவித்து ஆடம்பர வாழ்க்கையை உரோமர்கள் நடத்தினார்கள் என

பெரிபுளுஸ் (Periplus) நூல் கூறுகின்றது.

கி.பி. 1800 ஆண்டுகட்குமேலைத் தேசங்களோடு வர்த்தகம் நடாத்திய துறைமுகப் பட்டணம் மாதோட்டம் என்பது கி. பி. 2ம் நூற்றாண்டில் வாழ்ந்த கிரேக்க பூகோள விஞ்ஞானியான தொலமி (Prolemy) தான் வரைந்த பூகோளப் படமொன்றில் இலங்கையின் அன்றைய நகரங்கள் பற்றிக் குறிப்பிடுகையில் மாதோட்டத்தை மாதொட்டு என்றும் அதை அண்டிய பிரதே சத்தை (மாந்தையை), மாந்தொட்டு எனவும் குறித்துள்ளதில் இருந்து அறிய முடிகின்றது. அது மட்டுமின்றி மாதொட்டுக்கு முன் பெரிய வர்த்தகத் தளமென குறித்து உள்ளார். மாதோட்டத் துறைமுகம் மூலம் சீன மன்னர்களும் சிங்கள மன்னர்களும் தொடர்பு கொண்டார்கள் என்பதைச் சரித்திரம் கூறுகிறது.

கி.பி 5ம் நூற்றாண்டு வரை மாதோட்டம் பிரசித்தி வாய்ந்த வர்த்தகத் தளமாக விளங்கியது என்பதை பல நாட்டு அறிஞர்கள் வாயிலாக அறிகின்றோம். மாந்தையில் வாழ்ந்த பஞ்ச தொழில கர்த்தாக்களான கம்மாளர்கள் தாங்கள் செய்யும் உலோக, மர, கல், கைப்பணிப் பொருட்களை மாதோட்டத் துறைமுகம் மூலமே வெளிநாடுகட்கு அனுப்பிப் பொருளிட்டினார்கள். அதுமட்டுமின்றி ஈழத்து உணவுவகைகள், முத்துபவளம், நவரெத்தினங்கள், யானை, யானைத்தந்தம், மயிற்றோகை, கறுவாய், மிளகு, ஏலம் போன்ற வாசனைத் திரவியங்கள் இங்கிருந்துவெளிநாடுகட்கு ஏற்றுமதி செய்யப்பட்டன. வெளிநாட் டிலிருந்து பளிங்குப் பாத்திரங்கள், கண்ணாடிப் பாத்திரங்கள், மட்பாத்திரங்கள் அகில் சந்தனம் முதலிய பொருட்கள் இறக்குமதி செய்யப்பட்டன.

கி. பி. 4ம் நூற்றாண்டில் கலிங்க நாட்டின் இளவரசர் உலகநாதனும் இளவரசி உலகநாச்சியும் புத்தபிரானின் தந்தச் சின்னத்தைக் கொண்டு வந்தது மாதோட்டத் துறைமுகம் வழி யாகத் தான். அவர்கள் ஒரு இராப் பொழுதை அங்கே இருந்த சைவ ஆலயத்தில் கழித்தார்கள் என பாளி நூலாகியதாதவம்சம் கூறுகின்றது. இவ்வாலயம் பாடல்பெற்ற திருக்கேதீஸ்வரம் என அறிஞர்கள் கூறுகின்றனர்கள்.

இலங்கையில் ஆங்கிலத் தேசாதிபதியாக இருந்த சேர் எமர்சன் ரெனட்ன் என்பர் தான் எழுதிய “இலங்கை" என்னும் வரலாற்று ஏட்டில் மாந்தையில் பண்டுதொட்டு நுட்பமான கப்பல் கட்டும் தொழில் இருந்து வந்தது. அவை இரும்பாணி இன்றியே கட்டப்பட்டன எனக் கூறியுள்ளார்.

கி. மு. 231ம் ஆண்டில் இலங்கையை ஆண்ட சங்கதீசன் என்னும் மன்னன் தான் கட்டிய ரூபன்வெளி தாது கோபுரத்தின் உச்சியில் இடிமின்னலை தவிர்க்கக் கூடிய கருவி ஒன்றை மாந்தைக் கம்மாளரைக் கொண்டு செய்து வைத்தான். மாந்தை யில் வாழ்ந்த கம்மாளருக்குக் காந்தத்தைக் கையாளும் திறமை மிகுந்திருந்தது என பெர்குசன் (Ferguson) என்னும் அறிஞர் தான் எழுதிய "சிலோன்” என்னும் நூலில் எழுதியுள்ளார்.

கி.பி.6ம்,7ம் நூற்றாண்டுகளில் மாதோட்டம் மிகவும் சிறப்புற்று விளங்கியது. பலநாடுகளிலிருந்து வர்த்தகர்கள் இங்கு வந்து கூடினார்கள். உலகின் பாகங்களிலிருந்தும் பண்டங்கள் மாதோட் டத்தில் வந்து குவிந்தன எனக் கிரேக்க அறிஞர் கொஸ்மன் இன்டிக்கோ பிளஸ்தேஸ் தமது நூலில் கூறியுள்ளார். வர்த்தக விருத்தியால் மாதோட்டத்தில் செல்வம் சிறப்புப் பெருகியது. மக்கள் வளமான வாழ்க்கை வாழ்ந்தார்கள். மாந்தை நகரைச் சுற்றிப் பெரிய மதிலும் நான்கு வாசல்களும் இரண்டு அகழிகளும் இருந்தன. அகலமான தெருக்களும் மாடமாளிகைகளும், கூடங் களும் மாடங்களும் நிலா முற்றங்களும், நீச்சல் தடாகங்களும் இருந்தன. திருகேதீச்சரம் புகழ்வாய்ந்த ஆலயமாக இருந்ததால் சுந்தரரும் சம்மந்தரும் பாடிப்பெருமைப்படுத்தினார்கள்."பாலாவி யின் கரைமேல் திடமாக உறைகின்றான் திருக்கேதீச்சரத் தானே” என்றும் “வறிய சிறை வண்டு யாழ் செயு மாதோட்ட நன்னகர்” என மாதோட்டத்தின் இயற்கை அழகைப் பாடு கின்றார். திருக்கேதீச்சரம் பற்றி கதிர்காம கல்வெட்டொன்றில் பெளத்த ஆலயத்தின் பரிபாலினத்துக்குரிய விதிகளைக் குறித்துவிட்டு அவற்றை மீறுவோர் மாதோட்டத்தில் பசுவைக் கொன்ற பாவத்தை அடைவார் எனக் கூறுகின்றது.

கி. பி. 935ம் இராசசிம்ம பாண்டியன் சோழர்கட்குப் பயந்து ஈழ மன்னன் உதவியை நாடி மாதோட்டத்தில் வந்து தங்கினான் என்றும் உதவி கிடையாததால் கேரள நாட்டுக்குச் சென்றான் எனச் சூளவம்சம் கூறுகின்றது. கி. பி. 947ம் ஆண்டில் பரந்தாக சோழனின் படை இராசசிம்ம பாண்டியன் விட்டுச்சென்ற மகுடத்தை மீட்டுச்செல்ல மாதோட்டம் வந்து வெற்றி பெற்று மகுடத்துடன் திரும்பிச் சென்றது. பின் 998ம் ஆண்டு இராசராச சோழன் படைகள் மாதோட்டத்தில் வந்திறங்கி மாதோட்டத் தையும் உத்தராட்டை என்ற வடபகுதியையும் தம்வசமாக்கி னார்கள். அதன்பின் இராசேந்திர சோழன் ஈழம் முழுவதையும் கைப்பற்றி 77 ஆண்டுகள் ஆட்சி செய்தார்கள். திருக்கேதீச்சரக் கல்வெட்டு ஒன்று மாதோட்டம் பற்றிய அரிய விடயங்களைத் தருகின்றது. மாதோட்டத்தில் ஒரு பெரிய தெருவும் கம்மாளர் சேரியுமிருந்தது எனக் கூறுகின்றது. மாதோட்ட மாந்தையை ஆண்ட மயன் இராவணனுக்காக லங்காபுரியையும் வானவூர்தி ஒன்றையும் செய்து கொடுத்தான் என இராமாயணம் கூறு கின்றது.

போதிய பலமுடைய தமிழ்குடிகள் அருகில் இருந்திராவிட்டால் எல்லாளன் அன்னியரான சிங்களவரை 43 ஆண்டுகள் ஆண்டி ருக்க முடியாது. தென்னிந்தியாவிலிருந்து அடிக்கடி ஏற்பட்ட குடிவரவுகளால் அக்காலத்தில் வடபகுதி தமிழ் நாடாகவே இருந்தது. மன்னார் மாவட்டத்தில் சிங்களப் பெயர்களோ அல்ல இனங்களோ! முற்றாக இல்லாதிருப்பது குறிப்பிடத்தக்கதாகும் என வரலாற்று ஆசிரியர் எச். டபிள்யு. கோடிறிங்கன் கூறுகின்றார்.

இக்கூற்றின்படி மன்னார்ப் பகுதி மாதோட்டத்தை உள் வாங்கிய பகுதியாகும். மாதோட்ட ஆட்சியின் சிறப்பும் வலிமையும் புலப்படுகின்றது.

ஏறக்குறைய 1800 ஆண்டுகளுக்கு மேலாக ஈழநாட்டின் நடுநாயகமாகவும் நாகரிக தீவகமாகவும் வர்த்தக வாணிபநிலைய மாகவும் உயர்ந்து ஈழத்தின் கலாச்சாரத்தை கடல் கடந்து பரப்பிய மாதோட்டம் இன்று புதைபொருள் ஆராச்சியின் ஆய்வின் மையமாகியுள்ளது. 1981ம் ஆண்டு யப்பான் நாட்டைச் சேர்ந்த ஆய்வாளரும் வென்சவேனிய அறிஞர்களும் இப்பகுதியை ஆய்வு செய்து கொடுத்த ஆய்வறிக்கையை இலங்கை தொல்பொருள் திணைக்களம் வெளியிடாது மறைத்துக் கொண்டிருக்கின்றது. அது வெளிவந்தால் மாதோட்டத்தின் மகிமை நாடறியும், ஏடறியும் நல்லவர்கள் உள்ளம் எல்லாம் துள்ளி விளையாடும்.

பன்னூறு ஆண்டுகளாக ஈழமக்களின் வாழ்க்கையிலும் சரித்திரத்திலும், கலாசாரத்திலும், நாகரிகத்திலும் முக்கிய முதலிடத்தை வகுத்த மாதோட்டம் இன்று மறைக்கப்பட்டுள்ளது. இதை வெளிச்சத்திற்குக் கொண்டுவரவேண்டிய பொறுப்பும் கடமையும் தொல்பொருள் ஆய்வாளர்கள் கரங்களுக்கே உண்டு.

இக்கடமை காய்தல் உவர்த்தலின்றிநிறைவேறுமேயானால் உலக நாகரிகத்தின் பிறந்தகம் மாதோட்டம் என்ற உண்மை உலகெல்லாம் பரவும். வான்முட்ட இலங்கையின் புகழ் விளங்கும்.

மாதோட்டம் அல்லது மாந்தை என்னும் துறைமுகம்

மன்னாருக்கு சமீபத்தில் இருந்த பண்டைய சிறப்புமிக்க நகராகும்.

இந்த நகரை விஸ்வகர்மாவின் மூன்றாம் மகனான துவட்டா என்பவரே நிர்மாணித்து அவரும் அவர் சந்ததியினரும் அதிலி ருந்து ஆண்டு வந்தார்கள். நகரை மாந்தை என்று அழைத்தார் கள். இது மாதோட்டப்பகுதியின் இராசதானியாகும். இதன் கண் அமைந்த ஆலயத்தைத் திருக்கேதீச்சரம் என்ற பெயரிட்டு அழைத்தார்கள். இத்தலமே பேர்பெற்றதும் பாடல் பெற்றதுமான தலமாகும்.

இந்நகர் பற்றி ஒல்லாந்து தேசத்தைச் சேர்ந்த யாத்திரிகரான பெற்றலோக்கி (Battiokki) என்பவர் மாந்தை அல்லது மாதோட்டம் கம்மாளரால் கட்டப்பட்ட பெருநகரமாகும். இந்நகரில் பராக்கிரம மும் செல்வமுமிக்க மக்கள் பல காலமாக வாழ்ந்து வந்தார்கள் எனக் கூறியுள்ளனர்.

துவட்டா தெய்வீகத்தச்சரும் தேவகுருவும், ஜகக்குருவுமான படைத்தல் கடவுள் விஸ்வகர்மாவின் மகனாவார். நாடு நகர் அமைப்பதில் கைதேர்ந்த சிற்பி. சகலகலாவல்லவன் திரிகால முணர்ந்தஞானி, கட்டிடக்கலை வல்லவன், கற்றுணர்ந்த மேதை. மக்கள் தேவைகளை உடனுக்குடன் பூர்த்தி செய்யும் ஆற்றலும் அறிவும் மிக்க சாதனையாளர். இதனால் மக்கள் அவரை மாதுவாட்டா என அழைத்தார்கள். அவரால் வடிவமைக்கப்பட்ட பகுதியை மாதுவட்டபுரம் என்றும் அழைத்தார்கள்.

மாதுவட்டபுரம் காலத்தால் மருவிமாதோட்டம் ஆகியது எனப் பண்டிதமணி சி.கணபதிப்பிள்ளை கூறுகின்றார். அன்றும் இன்றும் மக்களுக்குத் தொண்டாற்றிய மகான்கள் சாதனையாளர்கள் தியாகிகள் பெயர்களை நினைவில் நிறுத்தும் வகையில் அவர்கள் வாழ்ந்து வளர்ந்த நாட்டுக்கு, நகருக்கு, தெருவுக்கு பெயர் வைக்கும் வழக்கம் இருந்து வருகின்றது. அதே நடைமுறை யில் மாதுவட்டாவின் பெயரையே அவரால் உருவாக்கப்பட்ட நாட்டுக்கோ அல்லது நகருக்கோ வைத்ததைத் தவறாகக் கொள்ளமுடியாது. பழந்தமிழர்களின் நன்றி உணர்வின் வெளிப்பாடே அதுவாகும்.

மாதோட்டம் பற்றி சிங்களவரலாற்று நூல்களான மகாவம்சம். ராஜவாளிய என்பன மாதித்த, மாதோட்ட என அழைக்கின்றனர். மா - பெரிய, தோட்ட என்றால் சிங்களத்தில் இறங்கு துறையென பொருள்படும். மாந்தையை அண்டியபகுதிகளில் வாழ்ந்த மக்களை நாகர்கள் என தட்சண கைலாச புராணமும் முதலியார் சி. இராசநாயகமும் கூறுகின்றார்கள்.

மாதோட்டத் துறைமுகம் இலங்கையில் முதல் முதல் அமைக் கப்பட்ட துறைமுகமாகும். இத்துறைமுகம் மூலம் திரைகடல் ஒடித்திரவியங்களைக் குவித்து செல்வச் செருக்குடன் சிறப்பா கவும் சீராகவும் நாகர்கள் வாழ்ந்தார்கள். நாகர் நாகரிகம் என்ற சொற்கள் நாகர்கள் மூலமே கிடைக்கப் பெற்றது என்பது முதலி யார் சி. இராசநாயகத்தின் கருத்தாகும். முதல் முதல் நகர் வாழ்க்கையை அறிமுகமாக்கியவர்கள் நாகர்கள் ஆகும்.

மாந்தை திட்டமிட்டு சிறப்பாகவும் சீராகவும் அமைக்கப்பட்ட நகராகும். பாதுகாப்பு அகழிகள், பரந்து விரிந்த வீதிகள், பாதுகாப்பு அரண்கள், கூடங்கள், மாடங்கள், மாளிகைகள், கோபுரங்கள் நிலாமுற்றங்கள். நீர்த்தடாகங்கள், நீச்சல் குளங்கள் போன்ற இன்னோரன்ன பல அமைப்புக்களை தன்னகத்தே கொண்டி ருந்தது. அதுமட்டுமல்ல காந்தத்தால் கோட்டை அமைத்து அதில் இருந்து கோலோச்சினார்கள் நாகர்கள். இதைச் சீன யாத்திரி கரான குவான்சியாங் தனது பயணக்குறிப்பில் குறித்துள்ளார். அக்காலத்தில் உலோகங்களால் நகர் அமைப்பது வழக்கில் இருந்திருக்கின்றது. திரிபுரம் என்பது செம்பு, வெள்ளி, இரும்பாலமைந்த நாகர்களின் கோட்டையாகும். தமிழ் இலக்கி யங்களில் புறநாநூற்றில்

“செம்பு புனைந்தியற்றிய சென்டும் புரிசை

ஊலாராக விகைத்துவரா” எனக் கூறுகிறது. இதன் மூலம் துவாரகையின் செம்பிலான கோட்டை ஒன்று இருந்தது என்று புலப்படுகின்றது.

“ஒன்னாருக்கும் கடும் தறற் தூங்கையில் எறிந்த நின் நுங்க நேர்ந்த நினைப்பின்” என்றும்.

சிறுபானாற்றுப் பாடலில் "தூங்கையில் எறிந்த செம்பியன்” என்று வரும் அடிகள் உலோகநகரங்கள் அன்று இருந்ததை உறுதிசெய்கின்றன.

"விண்தோய் மாடத்தே விளங்கு சுவர் உடுத்த” என்று பெரும்னாற்றுப்படை செய்யுளிலும்

மாடமோங்கிய மல்லன் மூதூர் என்று நெடுநல் வாடையும் மாந்தையைக் குறிப்பிடுகின்றனர்.

மாந்தைநகர் உறைவோருள் லோகத்தில் வாணிபமே புரிவோர்.

காந்தை மலைக்குரியோன் பாஞ்சாலரின் கண்ணுவர் தோன்றினாரே என்றும்,

காந்தமும் தடமதிலும் கமலப்பொழிலும் உள்ள மாந்தை.

முனா அதி யின் குறிப்பில் காணலாம். “பெருந்தோட்ட மன்னார் பிசைவரோ குட்டுவான் மாந்தை” என்ற பாடல்கள் இந்நரில் இரும்புக்கோட்டை இருந்ததைக் குறிக்கின்றது. உறுதிசெய்கின்றது. இந்த இரும்புக் கோட்டையை காந்தக் கோட்டை என மக்கள் அழைத்தர்கள். இது சம்பந்தமான குறிப் புக்கள் அராபியக் கதைகளிலும் வருகின்றது.

विराट् पुरुष सूक्तम्

                              विराट् पुरुष सूक्तम्
 । देवता विश्वकर्म विराट्पुरुषः ॥
सहस्रशीर्षा पुरुषः । सहस्राक्षस्सहस्रपात् ।
स भूमिं विश्वतो वृत्वा । अत्यतिष्ठद्दशाङ्गुलम् ॥ १
पुरुष एवेदग्ँ सर्वम् । धद्भुतं यच्च भव्यम् ।
उतामृतत्वस्येशानः । यदन्नेनातिरोहति ॥ २
एतावानस्य महिमा । अतो ज्यायाग्ँश्च पूरुषः ।
पादोऽस्य विश्वा भूतानि । त्रिपादस्यामृतं दिवि ॥ ३
त्रिपादूर्ध्व उदैत्पुरुषः । पादो ऽस्येहाभवात्पुनः ।
ततो विश्वङ्व्यक्रामत् । साशनानशने अभि ॥ ४
तस्माद्विराडजायत । विराजो अधि पूरुषः ।
स जातो अत्यरिच्यत । पश्चाद्भूमिमथो पुरः ॥ ५
यत्पुरुषेण हविषा । देवा यज्ञमतन्वत ।
वसन्तो अस्यासीदाज्यम् । ग्रीष्म इध्मश्शरद्धविः ॥ ६
 सप्तास्यासन्परिधयः । त्रिस्सप्त समिधः कृताः ।
देवा यद्यज्ञं तन्वानाः । अबध्नन्पुरुषं पशुम् ॥ ७
तं यज्ञं बर्हिषि प्रौक्षन्न् । पुरुषं जातामग्रतः ।
तेन देवा अयजन्त । साध्या ऋषयश्च ये ॥ ८ तस्माद्ययज्ञासर्वहुतः । संभृतं पृषदाज्यम् ।
पशूग्ँस्ताग्ँश्चक्रे वायव्यान् । आरण्यान् ग्राम्याश्च ये ॥ ९
तस्माद्यज्ञासर्वहुतः । ऋचस्सामानि जज्ञिरे ।
छन्दाग्ँसि जज्ञिरे तस्मात् । यजुस्तस्मादजायत ॥ १०
तस्मादश्वा अजातन्त । ये के चोभयादतः ।
गावो ह जज्ञिरे तस्मात् । तस्माज्जाता अजावयः ॥ ११ यत्पुरुषं व्यदधुः । कतिधा व्यकल्पयन्न् ।
मुखं किमस्य कौ बाहू । कावूरू पादावुच्येते ॥ १२
ब्राह्मणोऽस्य मुखमासीत् । बाहू राजन्यः कृतः ।
ऊरू तदस्य यद्वैश्यः । पद्भयाग्ँ शूद्रो अजायत ॥ १३
चन्द्रमा मनसो जातः । चक्षोस्सूर्यो अजायत ।
मुखादिन्द्रश्चाग्निश्च । प्राणाद्वायुरजायत ॥ १४
नाभ्या आसीदन्तरिक्षम् । शीर्ष्णो द्यौस्समवर्तत ।
पद्भ्यां भूमिर्दिशश्श्रोत्रात् । लोकाग्ँ अकल्पयन्न् ॥ १५                       
वेदाहमेतं पुरुषं महान्तम् । आदित्यवर्ण तमसस्तु पारे ।
सर्वाणि रूपाणि विचित्य धीरः ।
नामानि कृत्वाऽभिवदन्यदाऽऽस्ते ॥ १६
धाता पुरस्ताद्यमुदाजहार । शक्रः प्रविद्वान्प्रदिशश्चतस्रः ।
तमेवं विद्वानमृत इह भवति ।
नान्यः पन्था अयनाय विद्यते ॥ १७
यज्ञेन यज्ञमयजन्त देवाः । तानि धर्मामि प्रथमान्यासन् ।
ते ह नाकं महिमानस्सचन्ते ।
यत्र पूर्वे साध्यास्सन्ति देवाः॥ १८
                                 परमात्मा सूक्तम्
अद्भयस्संभूतः पृथिव्यै रसाच्च ।
विश्वकर्मणस्समवर्तताधि ।
तस्य त्वष्टा विदधद् रूपमेति ।
तत्पुरुषस्य विश्वमाजानमग्रे ॥ १
वेदाहमेतं पुरुषं महान्तम् ।
आदित्यवर्ण तमसः परस्तात् ।
तमेवं विद्वानमृत इह भवति ।
 नान्यः पन्था विद्यतेऽयनाय ॥ २
प्रजापतिश्चरति गर्ने अन्तः ।
अजायमनो बहुधा विजायते ।
यस्य धीराः परिजामन्ति योनिम् ।
मरीचीनां पदमिच्छन्ति वेधसः ॥ ३
यो देवेभ्य आतपति । यो देवानां पुरोहितः ।
पूर्वो यो देवेभ्यो जातः । नमो रुचाय ब्राह्मये ॥ ४
रुचं ब्राह्मं जनयन्तः । देवा अग्रे तदब्रुवन्न् ।
यस्त्वैवं ब्राह्मणो विद्यात् । तस्य देवा असन्वशे ॥ ५
ह्रीश्च ते लक्ष्मीश्च पत्न्यौ । अहोरात्रे पार्श्वे ।
नक्षत्राणि रूपम् । अश्विनौ व्यात्तम् । इष्टं मनिषाण ।
अमुं मनिषाण । सर्व मनिषाण ॥ ६
तच्छंयो रावृणीमहे । गातुं यज्ञाय ।गातुं यज्ञपतये । दैवीः स्वस्तिरस्तु नः । स्वस्ति - र्मानुषेभ्यः ।
ऊर्ध्वं जिगातु भेषजम् । शंनो अस्तु द्विपदे ।
शं चतुष्पदे ।
ओं शान्तिः शान्तिः शान्तिः ॥

ஸ்ரீ விஸ்வகர்ம சுப்ரபாதம்

ஓம் உத்திஷ்ட நித்யஸம்புத்த ஸங்க்ருதே போ ஸ்ஸநாதந |

பூர்வாசந்த்யா த்வதர்சாயை ப்ரஸாத்யதி நபோங் கணம்||

உத்திஷ்டோத்திஷ்ட காயத்ரி மாத்ருபூத மனஸ்தித|

ஸ்ரஷ்டா பர்தொஸ்யநேகேஷாம் விஸ்வேஷாம் ஸ்தா ன்விலோகய ||

புத்ரா : பஞ்சர்ஷய ஸ்தேத்ய நமஸ்கார புரஸ்ஸரா:I

உபாஸதே விநீதா ஸ்த்வாம் த்வத்ஸ்தோத்ர விகஸந்முகா : ll

தம : ப்ரகாடி க்ரஹதாரகாதீ ந்யுடூநி சித்ரப்ரம சீலவந்தி|

மஹோமயா ந்யாஸ்ருஜதஸ்ஸமஸ்த விஸ்வஸ்ய குப்த்யைஸ் தவ சுப்ரபாதம் ||

க்ரஹா நவ த்வாதச ராசிமத்யே சரந்தி தத்தத்பலதானசீலா : |

அநாதித ஸ்த்வத்ஸமயேந பத்தா : ஸ்ரீ விஸ்வகர்மண்ஸ் தவ சுப்ரபாதம் ||

ராத்ரிம் திவம் பக்ஷவதோ ஹி மாஸா ந்ரூதம் ஸ்ததா விஷுவேயநே ச|

ஸம்வத்சரம் ஸ்ருஷ்டவதே நமஸ் தே போ விஸ்வகர்மண்ஸ் தவ சுப்ரபாதம் ||

அக்ஷம் த்ருவம் நபஸி மேருதராக்ரபாகே ஜ்யோதீம்ஷி தான்யகணிதாநி விதாய சக்ரம் |

ராத்ரிம் திவாத்மகபுவே முஹு ரேகவாரம் ஆவத்சரம் பரமயதஸ் தவ சுப்ரபாதம் ||

பூதாத்மகம் ஜகதிதம் பரமாணுமூலம் ஸோநு ஸ்ஸமஸ்த ஹரணாய் ச சர்வதாலம் |

ஏகத்ர ஸேத்ருசவிபின்ன குணப்ரதாது : பூதாத்மநோ பகவதஸ் தவ சுப்ரபாதம் ||

சில்பம் விநா ஜ்வலதி நோ மிஹிரச்ச வஹ்நி: சில்பம் விநா வஹதி நோ சலிலஞ்ச வாயு : |

சில்பம் விநா பவதி நோ தரணிச்ச கஞ் ச சில்பாத்மநோ பகவத ஸ்தவ சுப்ரபாதம் ||

த்ருஷ்டோய மத்ய விதுஷா தவ பாத ஏவ ஸோத்ராத்ருநா ப்யகணநீய விசித்ரசக்தி :|

கஸ்த்வாதிகச்சதி ஸஹஸ்ரசிரோக்ஷிபாதம் விஸ்வாத்மநோ பகவத ஸ்தவ சுப்ரபாதம் ||

ருப்வங்கிரோ ப்ருகுமுகா குரவ : புராணா : சில்பர்ஷயோ பவதி பூதமநாம்ஸி க்ருத்வா|

மந்தாகிநீபயஸி ஹைமஸரோஜ மர்க்யம் ஹம்ஸாயதே ப்ரதததே ஸ்தவ சுப்ரபாதம் ||

ஸப்தர்ஷயோ த்ருவ மஹோ பரித ச்சரந்த சித்வா ருணாருணருசா ஸ்புடபங்கஜாநி |

வ்யோம்ந : பயஸ்ஸ தததே ய இமா படந்தோ தோரே ஸ்திதாய பவதே ஸ்தவ சுப்ரபாதம் ||

ஏஷாருணஸ்ய ருசி ரத்ர விபாதி பூர்வ பூமீதரஸ்ய சிரஸி ப்லவகாதி பஸ்ய |

வயோ ஸ்ஸுதஸ்ய மஹித த்வஜபர்திநஸ்தே ப்ரத்யர்த்திநீ பகவத ஸ்தவ சுப்ரபாதம் ||

ஸர்வாசு திக்ஷு விகசாநி மநோஹராணி புஷ்பாணி பத்ரபுடகோமல முக்தஹஸ்தா |

வ்ருக்ஷா லதாஸ்ச விஸ்ருஜந்தி சதே பரஸ்மை ஸங்கர்மணே பகவதே ஸ்தவ சுப்ரபாதம் ||

ஏதே வநப்ரிய சுகாதி பதத்ரிஸங்கா : கீதம் கலத்வநி மநோஹர மாத்தபக்த்யா |
காயம்தி தே ஸ்துதிபரம் பஹுளார்தயுக்தம் ஸ்ரீ விஸ்வகர்ம பகவண் ஸ்தவ சுப்ரபாதம் ll

மந்தாநிலோ வஹதி பந்துர மந்தநோத்த மந்த்ரஸ்வநேந மதுரேண லஸந்தி கேஹா : |

கச்சந்தி கர்ஷகஜநா ஹலகர்ஷணாய ப்ரஹ்மாண்ட பத்தநவிபோ ஸ்தவ சுப்ரபாதம் ||

வாகீச கேசவ கிரீச சுரேச முக்யா : விஸ்வஸ்ய குப்த மநிசம் ப்ரபவந்தி கர்தும் I

தேநுக்ரஹம் ஸமதிகம்ய மஹாமஹிம்நோ ப்ரஹ்மாண்ட பத்தனவிபோ !ஸ்தவ சுப்ரபாதம் ||

அர்கே ப்ரதாவ மநிலே வஹநம் ஜலேச வஹ்நௌ ச தாஹமபி வர்ஷண மம்புவாஹே |

விஸ்வஸ்ய கோசபரணாய நிதாய பாஸி ப்ரஹ்மாண்ட பத்தந விபோ !ஸ்தவ சுப்ரபாதம் II

ப்ரம்ஹாச்யுதேஸ்வர புரந்தர பாஸ்கராதி ப்ருந்தாரகாக்ர ஸுரவந்த்ய பதாரவிந்த |

உந்மீல்ய நேத்ர மவலோகய விஸ்வவிஸ்வம் ப்ரஹ்மாண்ட பத்தனவிபோ ஸ்தவ சுப்ரபாதம் ||

ஏதேப்தேயச்ச கிரயச்ச நதீந்தாச்ச வ்யோம்நீ க்ஷதா உதகஸீமநி ஜந்தவச்ச l

த்வாம் விஸ்வசில்பிந மசிந்த்யகுணம் வதந்தி ப்ரஹ்மாண்ட பத்தந விபோ !ஸ்தவ சுப்ரபாதம் ||

ப்ராபாத சீததர வாத விதூத துங்க பங்கை: கரை ர்தவள சந்தன சாரு சர்சசாம் l

குர்வந்தி விஸ்வபுருஷாய ச தே ஸமுத்ரா : ப்ரஹ்மாண்ட பத்தநவிபோ ஸ்தவ சுப்ரபாதம் ll

நத்யோ நதாச்ச ஸரஸீருஹ ஹல்லகொர்மீ  ஹஸ்தை : கலத்வநி மநோஹர மர்ச்சநீயம் |

த்வாமர்சயந்தி த்ரிகுணம் த்ரிகுணாபிராமம் ப்ரஹ்மாண்ட பத்தநவிபோ ஸ்தவ சுப்ரபாதம் ||

ஸுர்யாப்ஜ மங்கள புதாங்கிரஸோ சநோர்க புத்ராதி ரேஷு கணநீயகனோ க்ரஹாணாம் |

த்வத்த்வாரஸீமஸு சரத்யதி பீதபீதம் ப்ரஹ்மாண்ட பத்தநவிபோ !ஸ்தவ சுப்ரபாதம் ||

ஸங்க்ரந்தநாக்நி யம நைர்ருத பாசபாணி வாதைக பிங்கமுக திக்பதயோ விநீதா: |

திஷ்டந்தி ஸப்ரஹரணா : கடிபத்தசேலா : ப்ரஹ்மாண்ட பத்தநவிபோ !ஸ்தவ சுப்ரபாதம் ||

ரம்பாதி திவ்யரமணீர் மணவ்யோ மநோக்ஞ லாஸ்யா ப்ரபந்த சுபகா ரதகாரமுக்ய |

ந்ருத்யந்தி தேவ விஹிதாஞ்சலி பத்ரமுத்ரா : ப்ரஹ்மாண்ட பத்தந விபோ !ஸ்தவ சுப்ரபாதம் ||

ஏதே ச நாரதமுகா மஹநீயதக்வா : ஸங்கீதகேந கலநாத மநோஹரேண |

தே ஸங்க்ருதே குணகணா நபிவர்ணயந்தி ப்ரஹ்மாண்ட பத்தனவிபோ ஸ்தவ சுப்ரபாதம்||

அர்யோதிதார்க்க கிரணோஜ்வல பாஸமாநம் அர்க்யம் த்விஜா தததீ வைதிக மந்த்ரபூதம் |

பல்லி புரீ க்ருஹதடாக நநீ நதேஷு ப்ரஹ்மாண்ட பத்தந விபோ ஸ்தவ சுப்ரபாதம் ||

ஸ்ரீதேவதாச கிரிஜா த்ருஹிணஸ்ய பத்நீ ஸங்க்ரந்த நஸ்ய ரமணீ மணிதீ பிகாபி : I

நீராஜயந்தி புவநாதி பதிம் பவந்தம் ப்ரஹ்மாண்ட பத்தநவிபோ !ஸ்தவ சுப்ரபாதம் ||

ஸ்ரீ விஸ்வகர்ம பரமேஸ்வர சுப்ரபாதம் ஸ்ருண்வந்த் படஜ்ஜநா : ஸதாவ நசாலி சீலம் |

சிவலிங்க வம்ச மஹிதஸய கவே ரஸர்க காவ்யப்ரணேது ரித மே மபூத்ஸமாப்தம் II
               
                  இதி ஸ்ரீ விஸ்வகர்ம ஸுப்ரபாதம் ஸம்பூர்ணம் .

விஸ்வகர்ம மக்களின் வீழ்ச்சியில் இளைஞர்களின் பங்கு

   

   இத்தனை சிறப்பும் சீரும் வாய்ந்த விஸ்வகர்ம இனம் விழ்ச்சியடைவதற்குக் காரணமென்ன ?ஆற்றல் வாய்ந்த இனம் .அறிவு மிக்க இனம் பார்போற்றும் படைப்புக்கெல்லாம் சொந்தம் பாராட்ட வேண்டிய பரம்பரை ஏன் இப்படி விழுந்தது . உலக வரலாற்றில் ஒரு இனம் எழுச்சி பெற அவ்வின இளைஞர்கள் மூல காரணமாக இருந்திருக்கின்றார்கள் .ஆனால் விஸ்வகர்ம இனத்தைப் பொறுத்தவரை கதை வேறாக அமைந்துள்ளது .

 இந்த இனத்தின் வீழ்ச்சிக்கு வித்திட்டார்கள் இவ்வினத்தின் தங்கக்கம்பிகளான இளைஞர்கள் என்பதை அறியும் போது வேதனையும் துக்கமும் நெஞ்சை அடைக்கிறது .வரலாற்றின் பக்கங்களை ஒளி மயமாக்கி உலக மக்களெல்லாம் மதித்துப் போற்றிப் புகழ்வதும் பாமாலையும் , பூமாலையும் அணிந்த இனத்தை அனாதையாக்கியவர்கள் .அகிலமெல்லாம் ஓட உதவியவர்கள் வேறுயாருமல்ல அக்குலத்தின் சொற்கேளாப் பிள்ளைகளால் குலத்துக்கே அழிவு வந்தது .

    முதலடி ஜகத்குருப் பதவிக்கு விழுந்தது .விஸ்வகர்ம மக்களுக்கு பூர்வீக காலம் தொட்டு ஆச்சாரிய குரு பீடங்கள் பல இருந்தன .சில மடாதிபதிகள் பிரம்மச்சாரியத்தை அனுஷ்டித்தார்கள் .சிலர் இல்லற வாழ்க்கையோடு மாடதிபதிகளாக இருந்தார்கள் .

        

        மடாதிபதிகள் விஸ்வகர்மப் பிராமணர்கட்கு தரும உபதேசங் களைச் செய்து யாகாதி கிருத்தியங்களைச் செய்தும் குல தருமம் குன்றும் போது அவற்றுக்குப் புத்துயிர் அளித்தும் வந்துள்ளார்கள் தமது கட்டளையை மீறுபவர்கட்குத் தண்டனை வழங்கியும் வந்துள்ளார்கள் .இத்தகைய மடாதிபதிகள் கல்வி அறிவும் தவ வலிமையும் உடையவர்கள் .சித்தர்களாகவும் இருந்தார்கள் .

    "கருதேது வேங்கடாசார்யஸ்த்ரேதாயாம் நரகேசரி ' வாபரே சோட வித்யாத             காளஹஸ்தி காலளயுகோ " 

    இச்சுலோகம் ஆச்சாரிய குரு பரம்பரை என்னும் சமஸ்கிருத நூலிலுள்ளது , கிரேத யுகத்தில் திருவேங்கடச்சாரியார் சுவாமி களும் , துவாரக யுகத்தில் ஜோடாச்சாரிய சுவாமிகளும் , குருமகா சன்னிதானங்களாக இருந்தார்கள் என உறுதி செய்கின்றது .

   ஸ்ரீ காளகஸ்தி முனிவர் காசியில் தவம் செய்த போது காசியை ஆண்ட மன்னன் சுவித்ரமகாராசா அவரிடம் உபதேசம் பெற்றதா கவும் அதன் மூலம் விஸ்வகர்ம புராணம் உண்டாகியது எனக் கூறப்படுகின்றது .

   ஸ்ரீ காளகஸ்தி முனிவர் விஸ்வகர்ம ஆச்சாரிய வித்தியா நகரம் காசி , சிருங்கேரி ஆகிய இடங்களில் விஸ்வகர்ம குரு பீடங்களை ஆரம்பித்து வைத்தார் .அவற்றில் விஜயா நகரத்தில் அமைக்கப்பட்ட பீடம் அன்றிலிருந்து இன்றுவரை விஸ்வகர்ம மக்களிடமிருந்து வருகின்றது .காசி மடாதிபீடமும் சிருங்கேரியும் கைமாறி விட்டது .

1. சிருங்கேரி ஸ்ரீ விஸ்வரூபாச்சாரியர் பரம்பரை ஜெகத்குரு சங்கரச்சாரியர் சுவாமிகள் 
2. போத்தலூரி ஸ்ரீ வீரப்பிரமேந்திராசுவாமிகள் 
3. .ஆனேகுத்திஸ்ரீ வீரயோக வசந்தராயச்சாரியர் சுவாமிகள் 
4. வீபூதி ஸ்ரீ மத் வெங்காயச்சாரிகள் சுவாமிகள் 
5. நந்தி கொண்ட ஸ்ரீ சிவசங்கரரையா சுவாமிகள் 

       இன்னும் பல இடங்களில் விஸ்வகர்ம மக்களின் குருபீடங்கள் உண்டு

  சிருங்கேரி மடம் ஆதியில் துவட்டச்சாரியரின் மகன் விஸ்வ ரூபனால் அமைக்கப்பட்டது .அவரே அதன் ஜெகக் குருவாக இருந்தார் .அவர் பின் ஞானயோக விஸ்வரூப ஆச்சாரியார் இவர் 90 வயதில் ஒரு ஆண் மகனுக்கு தந்தையானார் .இதனால் விஸ்வகர்ம மக்கள் வேதனை அடைந்தார்கள் .அக்குழந்தைக்குச் சங்கரன் ' எனப் பெயரிட்டார்கள் .சங்கரன் தன் தந்தையைப் போல சகல கலை வல்லவனாகவும் சித்துக்கள் செய்யும் சித்தனாகவும் தவலிமையுடையவனாகவுமிருந்ததால் அவரே பீடாதிபதி யாக அமர்த்தப்பட்டார் .இவர் தன் சீடராக விஸ்வகர்ம மக்களையும் ஆரியர்களையும் வைத்துக் கொண்டார் .இவர் சமாதியடையும் நேரம் வந்தபோது ஜெகக்குருவாக வரக்கூடியவரைத் தெரிவு செய்ய ஒரு பரீட்சை வைத்தார் .

       தான் ஆற்றில் நீராடித் திரும்பும் போது தனது பாதரட்சையை ஆற்றோரத்தில் விட்டு விட்டு வந்து தனது மாணவனாக இருந்த விஸ்வகர்மகுல மாணவனிடம் அதை எடுத்துத் தரும்படி கூறினர் .அந்த இளைஞன் குரு பக்தி இன்றி விசுவாசமும் , அடக்கமும் , பணிவுமின்றி அந்தப் பாதரட்சையைத் தன் காலிலே போட்டுக் கொண்டு வந்து வைத்தான் , இதைப் பார்த்த சங்கராச்சாரியார் இவருக்கு அத்தகுதி இல்லை என முடிவெடுத்து அடுத்த நாள் மற்ற இன இளைஞனிடம் கூறினார் .

      அந்த இளைஞன் மிகவும் பக்தியுடனும் , பணிவுடனும் சென்று பாதரட்சையை ஆற்றிலே கழுவி தன் மேலாடையில் வைத்து சுற்றித் தன் தலையிலே சுமந்து வந்து குருவின் பாதத்தில் வைத்தான் .ஜெகத்குருவின் கோல் பிராமணப் இளைஞனின் கைக்கு மாறியது .சங்கரச்சாரியார் விஸ்வகர்ம இளைஞனின் பொறுப்பற்ற தன்மையால் விஸ்வகர்ம மக்களுக்குரிய ஜெயகுரு பீடம் பறிபோனது .

      அது மட்டுமல்ல , காந்தக் கோட்டை அழிவுக்கு விஸ்வகர்ம இளைஞர்களின் பொறுப்பற்ற தன்மையும் தான்தோன்றி நிலை யுமே காரணமாக அமைந்தது .இது ஏற்கனவே சுட்டிக்காட்டப் பட்டுள்ளது .எனவே இளைஞர்களே !உங்களின் அடக்கம் இன்மை , பொறுப்பற்ற தன்மை , ஆழ்ந்து சிந்தியாத போக்கு மூத்தோரை மதியாமை போன்ற தன்னிச்சைப் போக்குகளால் வரலாற்றுப் புகழ்மிக்க இனத்தை புண்படுத்தி புழுதியில் தள்ளிவிட்டீர்கள் .இன்னும் இன்னும் இத்தவற்றை விடாது தக்கோர் மதிக்கத்தக்க வரையில் சொற்கேட்டு குலப் பெருமையை மீட்டெடுக்க கடுமை யாக உழையுங்கள் , 

      நாடும் , ஏடும் நல்லவர்களும் உங்களிடமிருந்து பல வல்லமை களை எதிர் பார்க்கிறார்கள் .உடன் மூதாதை உலகில் பல சாதனை கள் படைத்தவர்கள் .அதை நினைத்துப் பார் .அவர்களால் முடிந்தது , உன்னாலும் முடியும் .அவர்கள் சிந்தையை அடக்கிச் சிந்தித்தார்கள் சித்துகள் பெற்றார்கள் .உனக்குப் பெரும் வரலாற்றுச் சிறப்பை மூலதனமாக்கிச் சென்றார்கள் நீ உன் எதிர்காலச் சந்ததிக்கு என்ன செய்யப் போகிறாய் சிந்தி .உன் சினத்தால் அழிவு ஏற்பட்டது .நீ சிந்தித்தால் சிறப்பை நிலை நாட்டலாம் .

      எனவே இளைஞனே !மட்டங்கள் சேர்த்து நட்டங்கள் ஆக்கியது போதும் .இனி நாடு சிறக்சு நாளிலம் போற்ற செயற்கரிய செய்யும் செயல் வீரனாக உன்னை நீயே மாற்று .உழை .காலத்தை பொன்னேனப் போற்றும் .பொறுப்புடன் செயல்பட முன் வா .

     அன்று உன் மூதாதை ஆற்றிய சேவை உள்ளை அழைக் கின்றது .உலகின் முதல் விஞ்ஞானியும் மெய்யாளியுமான வித்தைகள் பலதின் வித்தகர் விஸ்வகர்மாவின் வழித்தோன்ற லல்லவா நீ !நட்டுவள் பிள்ளைக்கு தொட்டிக் காட்ட வேண்டிய தில்லை .எனவே நீ உன்னையே உணர்ந்து கொண்டால் உலகம் உன் காலடியில் தவமிருக்கும் சரித்திரம் விரியும் தரித்திரம் மறையும் .சகாவரம் பெற்ற கலைச் செல்வங்கள் உன் முயற்சியால் வளரும் .டயரும் நாடு போற்றும் நல்லவர்கள் வாழ்த்துவர்கள் .ஏடுகள் உன் எழுச்சியை ஏற்றத்தை எடுத்தியம்பும் .பாமாலையும் பூமாலையும் உன்னினத்திற்கு கிடைக்கும் .

    அன்று நீ இழந்ததை கலியுகத்தில் மீட்டு விஸ்வகர்மாவின் கனவை நனவாக்க நல்லவனே நலமுடன் வா !நெஞ்சில் உறுதியோடு நேர்மை திறத்துடன் எழுந்துவா !

     அன்றும் , இன்றும் , என்றும் உன்னலமே தன்னலமாக கொண் இழைக்கும் நல்லவர்கள் அழைக்கின்றார்கள் .உன்னினத்தவர் .களால் படைக்கப்பட்ட எத்தனையே கலைச் செல்வங்கள் இன்று !அந்த நாடுகட்கு நலமாக அன்னியச் செலவாணியை அள்ளித் கொட்டுகின்றன .இதை அனுபவிக்கும் அரசு உன்னினத்தை ஏறெடுத்தும் பார்ப்பதில்லை .உனக்காக எதுவுமே செய்வதில்லை .

      எனவே ஐந்தொழில் புரியும் தங்கக்கம்பிகளான தம்பிகளே !சரித்திரத்தில் வடுபல பெற்ற நீங்கள் அத்தவறுகட்கு மன்னிப்பாக ,இனத்தின் எழுச்சிக்கும் ஏற்றத்திற்கும் வழியும் வகையும் காண ஓடி வாருங்கள்.

        உங்களுக்காக வாசல் கதவுகளும் இருதயக் கதவுகளும் திறந்திருக்கின்றது .எந்தையும் தாயும் மகிழ்ந்து விளையாடிய இந்த மண் .அவர் சிந்தையில் ஆயிரம் ஆயிரம் எண்ணங்கள் தோன்றிப் பூத்துக் குலுங்கிய இந்த மண்ணை விண்ணில் சொர்க்கத்தையும் , மண்ணில் மாடமாளிகையையும் விஸ்வகர்மாவின் உழைப்பால் படைப்பால் பார் போற்ற பரணி பாட தரணி சிறக்க உன் சேவை தேவை நாடிவா ?நல்லவனே வல்லவனே நீ படைத்தல் கடவுளின் பரம்பரை மறந்து விடாதே அன்று உன் மூதாதை படைத்த அத்தனையும் இன்று வரலாற்றுச் சின்னங்கள் .வரலாற்று ஆசிரியர்களை வாய்திறக்க வைத்துள்ளது .காலம் உன் வரவுக்காக காத்திருக்கின்றது .கடமை உன்னை அழைக் கின்றது .உன் மூதாதைகளின் தொழில் நுட்பமும் , ஆழ்ந்த அறிவும் , பரந்து விரிந்த நோக்கும் உன்னோடு உறவாடத் துடித்து அழைக்கின்றது .சிரிக்கும் சிகிரியாக்களையும் அழகு சிந்தும் அஜந்தா ஓவியங்களையும் தந்தவனே தங்கமகனே !தரணியில் சிந்திக்க வைத்தவன் நீ !பாவேந்தர் முடியும் தமிழ் புலவருக்கீயும் படியும் உன் முதாதையின் உழைப்பல்லவா ?' 

       நாடு தந்தவன் நகர் அமைத்தவன் வித்தைகள் பலதின் சொந்தக்காரன் நீ !நெற்றிக் கண்ணைக் காட்டினாலும் குற்றம் குற்றமே எனப் பரமனுக்கே பதில் கொடுத்த பாட்டுக்கொரு புலவன் நக்கீரன் பரம்பரையே ஓடிவா !உன் மூதாதை உனக்காக விட்டுச் சென்றிருக்கும் சேவையை திறம்படச் செய்யும் திறமை உள் வாங்கப்பட்டுள்ளவன் நீ !" உலக மக்களுக்கு கடவுளைக் காட்டியவனின் இளவல்களே, விழுமின் எழுமின் ஏற்றம் பெறும் நாளை நமதாக்க வாரீர் !

மாந்தை வாசிகளின் மகிமை

   மாந்தையில் வாழ்ந்தவர்கள் கைத்தொழில் வல்லவர்களான கம்மாளர்களாகும் .அவர்கள் உலோகங்களிலும் கல்லும் மரத்திலும் பல ஆக்க பூர்வமான வேலைகளைச் செய்த சாதனையாளர்கள் .

       

          இன்றைக்கு 300 ஆண்டுகளுக்கு முன் இலங்கை கதிரை மலையிலிருந்து ஆட்சி செய்த குமண மன்னன் தான் தவம் செய்யும் நோக்கோடு காட்டுக்குப் போக அவள் தம்பி ஆட்சிக் கட்டிலேறினான் .ஆட்சி செய்த குமணனின் தம்பி தன் தமைய சளின் தலையைக் கொண்டு வருபவர்கட்கு 1000 பொற்காசு தருவதாக அறிவித்தான் .வறுமையிலும் கொடுமையிலும் வாடி வதங்கிய ஒப்பிலாமணிப்புலவர் தன் வறுமையைப் போக்கவும் குமணனைக் காக்கவும் இதைப் பயன்படுத்த முனைந்தார் .குமணன் , அரசன் மட்டுமல்ல கொடை வள்ளலும் கூட .எனவே காட்டுக்குச் சென்று குமணனைக் கண்டார் .தன் வறுமையைக் கூறி வாழ வழி செய்யுமாறு கேட்டார் .குமணன் புலவரின் வறுமையைப் போக்க முடியாத நிலையில் தாளிருப்பதை நினைத்து வேதனைப்பட்டான் .இவ்வாறு வேதனைப்பட்டுக் கொண்டிருக்கும்போது தன் தம்பியின் அறிவிப்பு நினைவில் வந்தது , உடனே புலவரை நோக்கி ஐயா நான் மன்னனாக இருக்கும்போது நீங்கள் வரவில்லை .பொருளனைத்தையும் துறந்து முடியையும் துறந்து தவம் செய்யக் காடு வந்தபோது வந்தீர்கள் .என்னிடம் உள்ளது உயிரொன்றே , என் தம்பி என் தலையைக் கொண்டு தன்னிடம் சேர்ப்பவர்கட்கு 1000 பொற் காசுகள் தருவதாகக் கூறியுள்ளான் .நீங்கள் என் தலையைக் கொண்டு போய் அவனிடம் கொடுத்து ஆயிரம் பொற்காசுகளைப் பெற்று வறுமையைப் போக்கி வாழ்வாங்கு வாழ்க என்றான் .

   .        

     புலவர் அதிர்ச்சியடையவில்லை .குமணனை நோக்கி ஐயா !உங்கள் தலையை எனக்குத் தந்து விட்டீர்கள் , மீண்டும் வந்து பெறும்வரை காத்திருக்க வேண்டியது உங்கள் கடமை எனக் கூறிவிட்டு உடனே மாந்தைக்குச் சென்று விஸ்வகர்ம ஆச்சாரி !மாரைக் கண்டு தத்துருவமான குமண மன்னனின் தலை ஒன்றைச் செய்து தரும்படி வேண்டினார் .அவர் வேண்டுகோளை ஏற்றுக் கொண்ட ஆச்சாரி உடனே குமணனின் தத்துரூபமான தலை ஒன்றைச் செய்து கொடுத்தார் .அதைப் பெற்றுக்கொண்டு குமணனின் தம்பியிடம் சென்று வாதிட்டார் .தமையனின் தலையைக் கண்ட தம்பி தமையன் உண்மையில் இறந்துவிட்டாள் என நினைத்து வேதனைப்பட்டு அழுது புரண்டான் .ஆட்சியைவிட்டகன்றான் .பின் புலவர் காடு சென்று குமணனை அழைத்து , வந்து தனக்கு வழங்கப்பட்ட தலைக்கு முடிசூட்டினார் .மாந்தை வாசிகளின் கைத்திறனை மெச்சி , 

" மாந்தையிலே வாழும் மகுடத்தியாகியுனக் கேந்து தழும் போலிரண்டுள்ளது - வேந்தர் முடித்தழும்புன் காலிலே முத்தழிழருக்கீயும் படித்தழும்புன் கையிலே பார் . " 

என பாராட்டிப் புகழ்ந்து பாமாலை செய்தார் .தருமம் தலை காக்கும் என்ற பழமொழி குமணன் வரலாறு மூலம் கிடைத்த தாகும் .

      

       பெரும் பணக்காரராக இருந்து பணத்தைத் துறந்து முற்றும் துறந்த முனியான பட்டினத்தார் 

" ஒரு நான்கு சாதிக்கும் மூவகைத் தேவர்கட்கும் உன் பார்க்கும் திரு நாளும் தீர்த்தமும் வேறுள்ளதோ - வந்திசைமுகனார் வருநாளில் வந்திடும் மாந்தைக் கண்ணாளர் வகுத்தல்லால் குருநாதர் ஆனை கண்டீர் பின்னையேதுக் குவலயத்தில் " .

எனப் பாடி மாந்தைக் கண்ணாளர்களின் முக்கியத்தவத்தை முழங்கியுள்ளார் .

ஸ்ரீ விஸ்வகர்மாஷ்டகம்

ஆதிரூப நமஸ்துப்யம் நமஸ்துப்யம் பிதாமஹே |
விராடாக்ய நமஸ்துப்யம் விஸ்வகர்மன் நமோ நம : ||
 ஆக்ருதி : கல்பநா நாத த்ரிணேத்ர ஞாந நாயிகா : ||
 ஸப்ரதாதாத்வம் விஸ்வகர்மன் நமோ நம : ||
புஞாந ஸூத்ரஞ்ச காமிஸ்ஸூத்ரம் கமண்டலம் த்ருத்வா ஸம்போ ஹயன் தேவா விஸ்வகர்மன் நமோ நம : ||
விஸ்வாத்மா துப்த ரூபேணா நாநா கஷ்ட பிதாரக |
தாஅநாதி ஸம்சாராத் விஸ்வகர்மன் நமோ நம : ||
ப்ரஹ்மாண்டாகல தேவாநாம் ஸ்தாநம் ஸ்வரூப தலம் தலம் : |
லீலயா ரஜிதம் ஏந விஸ்வரூபாய தே நம : || 
விஸ்வவ்யாபின் நமஸ்துப்யம் த்ரயம்பகோ ஹம்ஸவாஹந : |
 ஸர்வ க்ஷேத்ர நிவாஸாக்யா விஸ்வகர்மன் நமோ நம : ||
 நிராபாசாய நித்யாய ஸத்ய ஞாநாந்தராத்மநே |
விஸுக்தாய விதூராய விஸ்வகர்மன் நமோ நம : ||
நவேதாந்த வேத்யாய வேத மூல நிவாஸிநே |
நவிவிக்த சேஷ்டாய விஸ்வகர்மன் நமோ நம : ||

விஸ்வகர்ம பிராம்மணர்களின் தாம்பிர சாசனங்கள்

விஸ்வகர்ம பிராம்மணர்களின் தாம்பிர சாசனங்கள்

 வேத இதிகாச புராண ஆதாரங்களைக் கொண்டு விஸ்வகர்மப் பிராம்மணீகத்தின் தொன்மை நிலைநாட்டப் பெற்றுள்ளது .அநுஷ்டானத்தில் அத்தொன்மை , பற்பல அரசர்கள் காலங்களில் அங்கீகரிக்கப்பட்டு சில தாம்பிர சாசனங்களாலும் சில அழியாச்சின்னங்களாலும் அறியப்படுவனவாம் .அவைகள் இல்லையேல் எந்நாட்டு மக்களின் நாகரீகத்தையும் திட்டமாய் அளவிட்டு அறிவதற்கில்லை.பௌருஷேயர்களான விஸ்வகர்மப் பிராம்மணர்களுக்கும், பிற்காலத்தில் வசிஷ்டரால் உற்பத்தியான ஆருஷேயப் பார்ப்பனர்களுக்கும் பல்லாயிரம் ஆண்டுகளாகப் பெரும் போராட்டங்கள் நிகழ்ந்தே வருவனவாம் , அவற்றால் இருசாராரும் ஒருவர் மற்றொருவரை வெளிப்படையாகவும் தாக்கியே வருகின்றனர் .தங்களுக்குச் சாதகமான பல கல்வெட்டு , தாம்பிர சாசனங்களையும் புனைந்து சிருஷ்டித்துமுள்ளனர் .அரசவைகளில் வித்வ இனங்கள் சபைகள் கூட்டப்பட்டு , இவ்விருவகைப் பிராம்மணர்களின் உயர்வு தாழ்வும் , வேதயாகாதிகாரமும் , மிகவிரிவாகப் பரிசீலனை செய்யப்பட்டுச் சம்மதிப் பத்திரங்கள் கைச்சாத்துடனும் , அரசாங்க முத்திரையுடனும் வழங்கப்பட்டிருக்கின்றன .சில ஊர்களில் , ஆருஷேயப் பார்ப்பனப் புரோகிதர்களால் வீண்விவாதங்கள் ஏற்பட்டு , நீதிமன்றங்களில் வழக்குகள் தொடுக்கப்பட்டு , விஸ்வகர்மப் பிராமணீகம் சந்தேகமற நிலைநாட்டப் பெற்றுள்ளது .ஒரு வழக்கிலும் கூட , ஆருஷேயப் பார்ப்பனர்கள் - வசிஷ்டாதி ரிஷிகளின் சந்ததியார்கள் , தங்களை விஸ்வகர்மப் பௌருஷேயப் பிராம்மணர்களை விட பிறப்பினாலும் , கர்மவிசேஷத்தினாலும் உயர்ந்தவர்களென நிலைநாட்ட முடியவில்லை , ஆருஷேயர்கள் வேதமுணர்ந்த பார்ப்பனர்கள் என்பதையும் அவர்களுக்குக் கீழ்ப்பட்ட மூன்று வருணத்தார்களிலும் உயர்ந்தவர்களென்பதையும் பௌருஷேயர்கள் எக்காலத்தும் மறுத்ததில்லை .ஆயினும் ஆருஷேயப் பார்ப்பனர்கள் பௌருஷேயர்களிலும் , உயர்ந்தவர்கள் எனக் கூறிக்கொள்வதையும் , அவர்கள் குருத்துவத்தை இவர்களிடமும் வற்புறுத்துவதையும் , விஸ்வகர்மப் பிராம்மணர்கள் எக்காலத்திலும் ஒப்பினார்களில்லை .இவைகளே அவர்களுள் நிகழ்ந்த பல போராட்டங்களுக்குக் காரணமாகும் .பழையன கழிதலும் , புதியன புகுதலும் இக்கால தர்மமாகும் .ஜாதி வேற்றுமை மறைந்து தீண்டாமை அறவே ஒழிந்து , அம்மக்களுக்கு தேவாலயங்கள் திறந்துவிடப்படும் இந்நாள் , தலசம்பிரதாயம் கைவிடப்பட்டு கலப்பு மணங்களும்,விதவா விவாகங்களும் தாண்டவம் புரியும் இவ்வேளை விஸ்வகர்மப் பிராம்மணீகத்தை அளவுகடந்து வற்புறுத்த வேண்டுமென்பதும் நீதிமன்றங்களில் வழக்குகள் தொடுக்கப்பட வேண்டுமென்பதும் இப்பதிவின் கருத்தல்ல .பட்சபாதமற்ற சரித்திரவல்லோர் நிலையினின்றும் விஸ்வப்பிராமணீகத்தைக் குறித்த ஆதாரங்களை சர்ச்சை செய்து பௌருஷேயர்கள் தங்கள் பூர்வமேன்மையை தங்கள் குல உத்கிருஷ்டத்தை உள்ளபடியே உணர்ந்து தங்கள் முன்னோர்களிலும் எத்துணை தாழ்ந்திருக்கிறோம் என்பதைச் சிந்தித்து இழந்த உயரிய அந்நிலையை மீள அடையப்பெறவும் , ஆருஷேயப் பார்ப்பனர்கள் தங்கள் விதண்டாவாதங்களை விட்டொழித்து பிறப்பினால் தங்களைவிட மேம்பாடுடைய உண்மையான பிராம்மண வகுப்பாரின் உத்கிருஷ்டத்தையும் , பிரம்ம சிருஷ்டித் தொழில்களின் உயர்வையும் கண்டு சந்தோஷ சித்தராய் இனி சகோதரத்வம் பாராட்டி வாழவும் பொதுமக்களைச் சூழ்ந்திருக்கும் அறியாமை என்னும் காரிருளின்றும் அவர்களை விடுவிக்க வேண்டுமென்பதே இப் பதிவின் முக்கிய நோக்கமாகும், இனி முக்கியமான சில தாம்பிர சாசனங்களை எடுத்துக்காட்டி விஸ்வப்பிராம்மணீகத்தையும் , ஆச்சார்யத்துவத்தையும் நிலைநாட்டுவோம். குண்டூர் மண்டலகாரம் பூடி சிலாசாசனத்தில் : பாடுக்கிராமத்தினுடைய பதி தடாக தக்ஷிண பாகத்தில் ஆதித்ய நிர்மித தேவப்பிரசாதமூர்த்தி பிரதிஷ்டா சமயத்தில் நாபோலபோகோஜூ திப்போஜூயென்னும் பெயரினையுடைய சிற்பாச்சார்யருக்கு சிந்துமானிய ரூபமாய் அறுபது ஏக்கர் அளவுள்ள பூமி கொடுக்கப்பட்டது(தெலுங்கில் உள்ளது ) சாலிவாகன சகாப்தம் 1135 க்கு விஜயஸ்ரீ ஜேஷ்ட்ட சுக்ல சதுர்த்தி திதி சுக்ரவாரம் மேடாம்பிகா நந்தனன் வீரகாமராஜன் ராஜ்யம் நடத்தும் காலத்தில் ஆதித்தன் நாகஸ்தம்பத்தை ஸ்தாபித்தான் , இந்த சாசனத்தில் மேலும் கூறுவதாவது : சிருஷ்டிகர்த்தாவும் , சூரியனுக்கு மாமனாருமாகிய விஸ்வகர்மா , சூரியனை சாணைபிடித்து உதிர்ந்த கிரணங்களின் பொடிகளால் சூலம் சக்கரம் முதலான தேவர்களுக்குரிய ஆயுதங்களை உண்டாக்கினார் .அதே உத்திருஷ்டமான வம்சத்தில் பிறந்த துல்லபாச்சாரியன் , அவன் புத்ரன் பாணாச்சார்யன் , இவனது குமாரர்கள் நாகாச்சார்யன் , போகநாக்யன் .திரிபுராந்தகன் இவர்கள் பலவித மூர்த்திகளையும் , நான்குவித ஆலயங்களைச் செய்ய வல்ல சதுரர்கள் , வாஸ்து சாஸ்திர விசாரதர்கள் .இந்த சாசனத்திலிருந்து கி.பி 1207 - ம் வருடத்திலிருந்தும் விஸ்வகர்ம பிரம்ம வம்ஸத்தார்கள் ஆச்சார்யத்துவப் பிரசித்தர்களாய் பிரதிஷ்டா காலங்களில் அரசர்களால் க்ஷேத்திரமான்யம் முதலிய சன்மானங்களைப் பெற்று பூஜிதர்களாயிருந்து வந்தனரென்பதும் நிரூபணமாகிறது .திருவிதாங்கூர் கோவில் வெளிமண்டபம் தெற்குப்புறம் மேலச்சுவரில் கொல்லம் கூரு து மாசி மாதம் கசஉ கலி வருஷம் 4508 இந்த செண்பகராமன் மண்டபம் செய்தேன் என்றும் , கோவில் பஞ்சபாண்டவர் சந்நிதி வடக்கு வாசலுக்கு நேராக ஸ்ரீ கோவில் மதிலில் - கொல்லம் ஙஉ0 வது மீள ஞாயிறு இதில் கல்வெட்டிக்கொள்கவென்று திருவெழுத்து திருமுகப்படி எழுத்து வெட்டினேன் , இவ்வூர் தச்சாச்சாரியன் சோமன் செல்வனான முன்னூற்றுவ ஆச்சாரியன் எனவும் , கரியமாணிக்கபுரம் கோவில் சுற்று மண்டபம் மேலச்சுவரில் கிழக்கு வசம் கொல்லம் வைகாசி மீ ககஉ பஞ்சமி கோட்டாருன் மும்முடி சோழபுரத்திலிருக்கும் சிற்பாச்சாரியரில் தம்பிரான்குட்டி சிற்பப் புரந்தரன் எழுத்து என்றும், திருவட்டாறு ஸ்ரீ ஆதிகேசவப்பெருமான் கோவில் புறச்சுவரின் கிழக்கு வசத்திலும் வடக்கு வசத்திலும் கலி ஸ்ரீ சஎ ) ச ல் செல்லாநின்ற விருச்சிக சனி தனு வியாழம் கொல்லம் எளOக ஆனிமீ ககஉ , சனிக்கிழமை கல்வெட்டினேன் .கிருஷ்ணன் ஆச்சாரி திருவட்டாறு உடையான் குட்டி சிந்தாமணி ஆச்சாரி , காத்தவன் சுறுவாங்க ஆச்சாரி நயினார் திருநீலகண்ட ஆச்சார்யன் என்றும் , மேலும் திருவிதாங்கூர் மகாராஜா 200 - 300 வருடங்களுக்குமுன்பும் கியாதியுள்ள விஸ்வகர்மர்களான தெய்வேந்திரியனாச்சாரி அனந்தபத்பனாபன் ஆச்சாரி , மார்த்தாண்டனாச்சாரி , சிற்ப புரந்தரனாச்சார்யரென்று தாம்பிர சாசனத்தில் எழுதிக்கொடுத்தும், ஆடையாபரணங்கள் , சங்கிலிவெட்டை , குடை முதலிய பரிசுகளும் , சர்வமானியமாக பூமிகளும் , பல்லக்கும் கொடுத்தும் , யானைமேலேற்றி அரண்மனை வாயிலிருந்து வாத்ய கோஷத்துடன் பட்டணப்பிரவேசம் செய்வித்ததாக வரையப்பட்டுள்ளது. இலங்கை மன்னர்களால் விஸ்வகர்மப்பிராம்மணர்கட்கு கீர்த்திவாய்ந்த தாம்பிர சாசனங்கள் சிங்கள பாஷையில் வரைந்துகொடுக்கப்பட்டுள்ளன .அவைகளில் சிலவற்றை இங்கு தருவோம் .சிலோன் கீர்த்தி ஸ்ரீ ராஜசிம்ம அரசனால் இங்கிலீஷ் 1763ம் ஆண்டில் , வடுவாவலவூர் விஜயவர்த்தன தேவசிம்ம மூலாச்சார்யரென்ற விஸ்வகர்மருக்கு அப்பெயரையும் , கஉ அமுனாம்ஸூம் , ருலாகா பூமியும் வெகுமதியாகக் கொடுக்கப்பட்டதென்றும் மேற்படி அரசரால் சிற்பாச்சார்யர் ஒருவருக்கு ராஜகருண தேவசுரேந்திர மநுவீர விக்கிரம என்னும் பட்டமும் .எல்டினிய அலங்கார புஸ்தகமும் பரிசாகக் கொடுக்கப்பட்டதென்றும் , விக்கிரம பாஹூ வென்ற அரசருக்கு பண்டித நிலை ஆச்சாரியானவர் பட்டாபிஷேகம் செய்துவைத்தவர் , அந்த ஆச்சாரியாரின் பெண் குழந்தைக்கு பஞ்சந்தஹாமி என்ற பட்டப்பெயரும் , அவர் மாதாவுக்கு விஜயவர்த்தனாவென்ற பட்டமும் , ஒரு பெண்யானையும் .கட்டிலும் , பெண்ணடிமையும் , போபத்ஹோட் என்ற அரசாங்க உடுப்பும் கொடுக்கப்பட்டிருக்கின்றன என்றும் , 1379ம் ஆண்டில் பண்டித பராக்கிரமபாகு அரசர் இந்தியாவிலிருந்து புலவத்புத்திரா வென்னும் வெகு கியாதியுடைய ஆச்சாரியரை அழைத்துவந்து மன்னோசுவரா என்ற ஆலயத்தைக் கட்டினார் .அதற்காக அவ்வரசர் , முதுகல ராஜ கருணாதி வீரவர்த்தன விஸ்வ கந்தாச்சார்யர் என்ற பட்டப்பெயரும் , பஞ்சிகாலு என்ற ஒரு பெண் யானையும் , நான்கு அடிமைகளையும் , காரலாவென்ற கோட்டையும் கொடுக்கப்பட்டிருக்கின்றன என்றும் , 1644ம் ஆண்டில் இரண்டாவது ராஜசிம்ம அரசர் .கீர்த்தி பெற்ற தேவசிம்ம மூலாச்சாரியரை இந்தியாவிலிருந்து தருவிப்பதற்கு வடுமூலாச்சாரி யென்பாரையும் ஒரு யானையையும் அனுப்பினார் .அவர் சிங்கள நாட்டுக்கு வந்து , அந்த அரசனுக்கு பல ஆலய கட்டிடங்களை நிர்மாணித்துக் கொடுத்ததுடன் தூர திருஷ்டிக் கண்ணாடியும் மணி பார்க்கும் கண்ணாடியும் செய்து கொடுத்து அரசனை மகிழ்வித்தார்.அரசர் " மண்டல வல்லி " என்னும் பட்டப்பெயரையும் , மங்கல நாமா என்னும் கிராமத்தையும் பரிசாக வழங்கினார் .இப்பொழுதும் அக்கிராமம் ஆச்சார்ய பரம்பரையிலேயே இருந்து வருகின்றதென்பது குறிப்பிடத்தகுந்தது .மற்றும் , ஒரு சிங்கள அரசருக்கு ஹலம்ஹொ முஹவூர் .ராஜபாக்ஷப ஹோதர சிதராம ஹோதல என்னும் விஸ்வகர்ம சிற்ப சிரேஷ்டர் ஒரு ராஜக்கிரகம் செய்து கொடுத்தார் .அதில் ஒரு விசேஷம் இருப்பதாகவும் , அது , கூர்மம் பூமியைத் தாங்கி , இருப்பதுபோல் அந்த கிரகம் ஒரு வெண்மையான பெரிய ஆமைமேல் அமைத்திருப்பதாகக் கூறினார் .அதை பரீக்ஷித்தறியும் போது ஒரு பிரம்மாண்டமான வெள்ளை ஆமை பூமியினின்றும் வெளிவந்து அந்த இடத்தை மூன்று பிரதட்சணம் .செய்து மீண்டும் பூமிக்குள் மறைந்தது .இந்த ஆச்சரியத்தைப் பார்த்த அரசன் சிற்பாச்சாரியருக்கு ஒரு யானையும் , மகுடமும் வெகுமதியாகக் கொடுத்தார் என்று மற்றெலியில் ஹுலம் கேகாவுகாவிலுள்ள சிலாசாசனத்தில் வரையப்பட்டுள்ளது .எனவே , சிங்கள நாட்டிலும் சிங்கள அரசர்கள் வேறு பாடின்றி தென்நாட்டிலுள்ள சிற்பாச்சாரியர்களை வெகு மரியாதையாக நடத்தினார்களென்பது மேலே காட்டிய சாசனங்களிலிருந்து நன்கு விளங்கும் , சோழநாட்டிலும் பல் சிலாசாசனங்கள் உண்டு .அவைகளுள் முக்கியமாகக் குறிப்பிடத்தக்கது .தஞ்சாவூர் பிரகதீஸ்வரர் ஆலயத்திலுள்ள கல்வெட்டு சாசனங்களாம் .இக்கோவிலின் வடக்கு வெளி மதிலில் ராஜ ராஜ சோழனாலும் , அவனுக்குப் பின் அரசாண்ட சோழமன்னர்களாலும் இக்கல்வெட்டுக்கள் அப்போதைக் கப்போதைய நிகழ்ச்சிகளையும் , முக்கிய அரசியல் காரியங்களையும் விளக்குவதாக வெட்டப்பட்டுள்ளன .இவைகளை ஒருங்கு சேர்த்து அரசியல் வெட்டெழுத்துப் பரிசோதகராயிருந்த டாக்டர் ஹுல்ஸ் என்பார் 1895ம் ஆண்டில் சென்னை கவர்ன்மெண்டார் சார்பில் புத்தகரூபமாக அச்சிட்டு வெளிப்படுத்தியுள்ளார் .இன்னும் பல தேவாலயங்களிலுள்ள கல்வெட்டுக்களையும் ஆராய்ந்துள்ளார் .' பிரஸ்தாப கல்வெட்டில் , ராஜ ராஜ சோழன் 19ம் வருட ஆட்சி காலத்தில் ஆலயத்தின் நிபந்தனைக்காரர்களையும் , மானியம் கொடுக்கப்பட்டவர்களையும் கூறுமிடத்து " தச்சாவாயக்கு " சில மானியங்கள் விடப்பட்டுள்ளன .அதே புத்தகம் 306 - ம் பக்கத்தில் விஜயராஜேந்திர ஆச்சாரியருக்கும் இவர் தான் முதன் முதலில் பொதுமக்கள் முன்னிலையில் ராஜராஜேச்சுவரம் என்ற நாடகத்தை இயற்றி மேடை நாடக வரலாற்றின் வித்தை ஊன்றியவர் ) மான்யாதிகள் வழங்கப்பட்டிருப்பதாகக் கூறப்பட்டுள்ளது .பன்னிரண்டாவது நூற்றாண்டில் , திருச்சிராப்பள்ளிக்குச் சமீபத்திலுள்ள உய்யக் கொண்டான் திருமலை தேவஸ்தான கோபுரத்தின் கிழக்கு , வடக்குச் சுவர்களில் , சுங்கம் தவிர்த்த குலோத்தங்கச் சோழனால் , சதுர்வேதி மங்கலத்தில் கூடிய பட்டர்களின் பரீட்சத்தின் முடிவு , சாசனமாக வெட்டப்பட்டுள்ளது .அது கூறுவதாவது : " கம்மாளர்கள் ரதகாரர்கள் வகுப்பைச் சேர்ந்தவர்கள் . இவர்கள் உபநயன சமஸ்காரத்திற்கும் , பிரமோபதேசத்திற்கும் உரியவர்கள் , இவர்கட்கு சிற்பம் , வாகனவேலை , விக்ரநிர்மாணம் , கோவில் , கோபுரங்கட்டுதல் , கும்பாபிஷேகம் செய்தல் விக்ரகங்களுக்குக் கண் திறத்தல் , யாக குண்டலங்கள் , பாத்திரங்கள் செய்தல் , கிரீடம் ஆபரணங்கள் செய்தல் முதலிய பிறவுமாம் , ' அக்காலத்தில் விஸ்வப்ராம்மணர்களுக்கும் , பார்ப்பனர்களுக்கும் ஏற்பட்ட விவாதத்தின் விளைவாக இக்கல்வெட்டு தோன்றியதாகும் . இச்சாசனங்களிலுள்ள விசேஷம் யாதெனில் " தச்சாச்சார்ய ' என்றும் " விஜய ராஜேந்திர ஆச்சாரியான் " என்ற பதங்கள் , கிரந்தலபியில் எழுவிதமான ' சா ' க்களில் இருந்தும் விஸ்வப்பிராம்மணர்களின் சிறப்பும் , ஆச்சார்யத்துவமும் நிரூபிக்கப்பட்டுள்ளது .இவ்வழக்கப்பாடு சென்ற சுமார் 1500 வருடங்களுக்கு முன்னரே இருந்ததென்றால் , பௌருஷேய விஸ்வப்பிராம்மணரின் தொன்மையைக் குறித்து ஏனோ சந்தேகமும் , சச்சரவும் வேண்டும் ?ஆருஷேயர் தங்களுக்கு ஆதாரமாக ஏதேனும் ஒரு சாசனத்தைக் காட்டக்கூடுமோ வென்பது அறிவாளிகளால் ஆராயத்தக்கது . இனி சம்மதிப் பத்திரங்களைப் பரிசீலனை செய்வோம் .விஜயநகர சமஸ்தானத்தின் ஆஸ்தான வித்வத் ஜன சம்மதிப்பத்திரம் , கிபி 1756 - க்கு தாது ஸ்ரீ வைகாசசுக்லபக்ஷ துவிதியை குருவாரத்தில் ஸ்ரீ விஜயநகர ராம ராஜ மஹா ராஜா அவர்கள் சபையில் , வேத சாஸ்திர சம்பந்தர்களாக ஸ்ரீ கநுபர்த்தி பசவாச்சாரியாருக்கும் 49 ஆருஷேய பார்ப்பன பண்டிதர்கட்கும் இரதகார ” சப்தத்தைக் குறித்து நடைபெற்ற விவாதத்தில் , அந்த 49 ஆஸ்தான வித்வான்கள் தோல்வியுற்று , அவர்கள் முன்னரே ஒப்புக்கொண்டது போல் , வெற்றி பெற்ற ஸ்ரீ பசவாச்சாரி சுவாமிகளை பல்லக்கில் சுமந்து நகரப்பிரதட்சணம் செய்வித்தார்கள் .இந்த விவாதத்தில் இரதகாரர்களுக்கு பிராம்மணத்துவம் சந்தேகமற ஸ்தாபிதம் ஆயிற்று என 49 ஆஸ்தான வித்வான்களும் கைச்சாத்திட்டு சம்மதிப்பத்திரம் வழங்கியுள்ளனர் .ஏனைய விவரங்களை இரதகாராதிகரணம் என்னும் தெலுங்கு நூலில் மிக விரிவாகக் காணலாம் . ஸ்ரீமத் சிருங்கேரி சங்கராச்சார்ய ஸ்வாமிகளின் சம்மதிப்பத்திரம் .சகாப்தம் 1673 பிரஜோற்பத்தி ஸ்ரீ சைத்ர சுத்த துதிகையில் கோல்ஹாபூர் லஷ்மணாச்சார்ய வகையறாக்களுக்கு ஸ்ரீ வித்தியாசங்கர பாரதி ஸ்வாமிகளாலும் , 1682 விக்கிரம சிராவண கிருஷ்ண நவமி புதவாரம் ஷோலாப்பூர் ஜில்லா வராண்டா விஸ்வப்பிராம்மண மகா ஜனங்களுக்கு யாகாதிகாரம் உண்டென ஸ்ரீ வித்யா நரசிம்ம பாரதி ஸ்வாமிகளாலும் , 1709 ஸ்ரீ பிலவங்க ஜேஷ்ட கிருஷ்ண பஞ்சம் பௌம வாரம் பம்பாய் மகா ஜனங்களான விஸ்கர்மப் பிராம்மணர்களுக்கு அவர்களது உத் கிருஷ்டமான பிறப்பையும் பிரம சந்ததியென ஒப்பியும் ஸ்ரீமத் வித்யாரண்ய பாரதி ஸ்வாமிகளாலும் , 1745 சுபா நுஸ்ரீ கிருஷ்ண துவாதசியில் வராடஸபாபதி ஆச்சார்ய வகையறாக்களுக்கு வேதாதிகாரமும் , பிரம்மசிருஷ்டியும் உண்டென்று ஒப்பி ஸ்ரீமத் பாலகிருஷ்ண பாரதி சுவாமிகளாலும் , 1750 சர்வதாரி ஸ்ரீ வைகாச சுத்த அஷ்டமி மங்கள வாரம் ஷோலாப்பூர் ஜில்லா வைராக விஸ்வகர்ம மகா ஜனங்களுக்கு பாஞ்சால சுவர்ணகாரர்கள் என்றும் , விஸ்வகர்ம முகோற்பவர்களான விஸ்வகர்ம சந்ததியார்களென்றும் , ஆச்சார்யரென்றும் , ஆதிப்பிராம்மணர்களென்றும் , வேதோக்த வைதீக கர்மாதிகார முடையவர்களென்றும் , சிற்ப வித்யா பிரவீணர்களென்றும் , அவர்கள் உயர்வு .அநேக சுருதி ஸ்மிருதி மீமாம்ச புராண இதிகாசங்களால் அறியப்படுகின்றனவென்றும் .ஸ்ரீமத் பாலகிருஷ்ண பாரதி ஸ்வாமிகள் கரவாது ஸ்ரீமுக சம்மதிப்பத்திரம் ஆதீன முத்திரையுடனும் கைச்சாத்துடனும் , அளித்துள்ளார் , மேலும் , சகாப்தம் 1878 தாது ஸ்ரீ சைத்திர சுக்கில பக்ஷம் குருவாரம் விஜயநகரம் விஜயராம் மகாராஜா அவர்கள் முன்னிலையில் , ஸ்ரீமத் சங்கராச்சாரிய ஸ்ரீ சங்கர பாரதி ஸ்வாமிகளாலும் , பேரூர் விப்பிர அக்கினி ஹோத்திரிகள் .தீஷிதர்கள் , கனபாடி .சாஸ்திரிகள் முதலிய வித்வத் ஜனங்களாலும் , சிருங்கேரி மடாலய தர்மகர்த்தா ஸ்ரீராம் சாஸ்திரிகளாலும் ஸ்ரீ காசி க்ஷேத்திர சுவாமி சாஸ்திரிவகையறாக்களாலும் , பிரதிஷ்டா க்ஷேத்திர வேத சாஸ்திர பாரங்கத வித்வத் ஜனங்களாலும் , பிருந்தாவன ராஜமகேந்திரம் அக்னி ஹோத்திரி வியாகரண பண்டிதர் பிராம்மணர்களென்றும் வேத யாகாதிகாரமுடையவர்களென்றும் , துவிஜோத்தமர்களென்றும் , வேத இதிகாச புராண ஆதாரங்களுடன் சம்மதிப் பத்திரங்கள் வழங்கியுள்ளனர். இன்னும் காசி க்ஷேத்திரத்தின் பண்டிதர்களால் சாலிவாகன சகாப்தம் 1686 புரட்டாசி விஜயதசமி யன்று ஸ்ரீ சங்கர பட்டரின் புத்திரரான ஸ்ரீ ஸியாமபட்டரவர்களால் இதர பண்டிதர்களின் சார்பாகக் கொடுத்த சம்மதிப்பத்திரம் : காசி க்ஷேத்திரத்தில் கொங்கணாதி தக்ஷிண தேசத்திலுள்ள விஸ்வகர்ம ப்ரம்ம வம்சத்தவர்களாய் தெய்வக்ஞ நாமத்தோடு விளங்கும் சில்ப சிரேஷ்டர்களின் பிண்ட தான விஷயத்தில் கேள்வியெழுந்தபோது ' க்ருஹபாஹாத் ஸமுத்ருத்ய .சருணா பாயஸே நவா , பிண்டதானம் ப்ரகுர் வீத த்வாஷ்ட்ர சார்த்தே க்ருதே ஸதி ' என்ற பவிஷ்ய புரோணோக்தத்தால் ( சரு , பாயசம் , பிண்டம் ) பிண்டதானம் அந்த சாஸ்திரப்படியே செய்யவேண்டுமென்று நிர்த்தாரணம் செய்து கோபிநாத பட்டர் முதல் .சிவராம பட்டர் ஈறாக 26 வித்வான்கள் கைச்சாதிட்டு சம்மதிப்பத்திரம் கொடுத்து விஸ்வகர்மப் பிராம்மணர்களைச் சிறப்பித்துள்ளார்கள் .

பிரம்ம ஸ்ரீ குப்பமுத்து ஆச்சாரியார்

                             

                             

   ஒரு நாள் மன்னர் 

                        ஒரு கோயிலுக்குள் மூன்று மூலவர்கள் தனித்தனி சந்நிதிகளாக அமைக்கப்பட்ட பெருமைக்குரிய கோயில் காளையார்கோயிலில் அமைந்துள்ள சொர்ண காளீஸ்வரர் கோயில். இக்கோயிலின் ராஜகோபுரத்துக்கு பெருமை சேர்க்கும் வகையில் திருத்தேர் ஒன்றை உருவாக்க வேண்டும் என்று மருது சகோதரர்களுக்கு எண்ணம் ஏற்பட்டது.
தைப்பூசத் திருவிழாவின்போது தேர்த் திருவிழா நடத்துவது என முடிவு செய்யப்பட்டு தேர் உருவாக்கும் பொறுப்பு மாலகண்டான் கிராமத்தைச் சேர்ந்த குப்பமுத்து ஆசாரி என்பவரிடம் ஒப்படைக்கப்பட்டது. இப்பொறுப்பை பெருமையுடனும், மகிழ்ச்சியுடனும் ஏற்றுக் கொண்டார் சிற்பி.
புதிதாக வடிவமைக்கப்பட்டு வரும் தேரின் சக்கரங்களை இணைக்க மருதமரங்கள் தேர்வு செய்யப்பட்டன. தேர் செய்வதற்காக முதல் முதலாக சிற்பி உளியை எடுத்து விநாயகர் சிலை செய்ய முற்பட்டபோது விநாயகரின் துதிக்கை சிதைந்து விட்டது.
இதனால் கவலையடைந்த சிற்பி, உடனடியாக பெரிய மருதுவை சந்தித்து "தேர் செய்யக் கூடிய கூலியை உடனுக்குடன் வழங்கி விட வேண்டும். எனது தலைமையில் தேர் செய்யப்படுவதால் எனக்குத் தர வேண்டிய தட்சிணையை மட்டும் முதல் முதலாக தேரோடும் நாளில் கேட்டு பெற்றுக் கொள்கிறேன்' என்று கூறி விட்டார்.
தேர் செய்யும் தொழிலாளர்களுக்கு உடனுக்குடன் கூலித் தொகை வழங்கப்பட்டது. தலைமைச் சிற்பி கேட்டுக் கொண்டதற்கிணங்க அவருக்குரிய தட்சிணை தொகை மட்டும் வழங்கப்படாமலேயே இருந்து வந்தது. தேரும் மிகச்சிறப்பாக உருவாக்கப்பட்டு தைப்பூசத் திருநாளில் முதல் முதலாக தேர் ஓடத் தொடங்கியது.
தேருக்கு பலி பூஜை செய்ய சென்ற குப்பமுத்து ஆசாரி தேருக்கு அடியில் சென்று தேர் ஓட முடியாத வகையில் ரகசியமாக ஆப்பு ஒன்றை வைத்து விட்டு வந்து விட்டார். இது தெரியாத மருது சகோதரர்கள் இருவரும் ஆர்வத்துடன் புதிதாக வடிவமைக்கப்பட்ட தேரின் மீதேறி தேரை கொடியசைத்து துவக்கி வைக்க முற்பட்டனர்.
ஊர் மக்கள் ஆர்வத்துடன் தேரை இழுக்கத் தொடங்கியபோது தேர் அசைய மறுத்து விட்டது. அப்போது தான் பெரிய மருதுவுக்கு சிற்பியின் நினைவு வந்தது. தேரை வடிவமைத்தமைக்காக சிற்பிக்கு தட்சிணை கொடுக்க மறந்து விட்டோமே என்பதை உணர்ந்தார். இதன்பின் அவரை அழைத்தனர்.
பெரிய மருது "தேர் சிறப்பாக வடிவமைக்கப்பட்டிருப்பதால் என்ன வேண்டுமோ, கேளுங்கள் தருகிறேன்' என்றார். அதற்கு சிற்பி "உங்களது கிரீடம், உடைவாள், செங்கோல் இவை மூன்றையும் என்னிடம் தாருங்கள் அவற்றை நான் அணிந்து கொண்டு இன்று ஒரு நாள் மட்டும் தேரில் வர வேண்டும். அதுவே எனது தட்சிணையுமாகும்' என்றார்.
சிற்பி இவ்வாறு கூறக் கேட்டதுமே அருகில் இருந்த சின்ன மருது ஆத்திரத்துடன் தனது உடைவாளை ஓங்கியபோது, பெரிய மருது குறுக்கிட்டு "சிற்பி ஏற்கெனவே என்னிடம் சொல்லியிருந்தார். தேரோடும் நாளில் அவர் கேட்கும் தட்சிணையை தருவதாகவும் சொல்லியிருந்தேன். இன்று ஒருநாள் தானே கேட்கிறார். அவரது ஆசையை பூர்த்தி செய்வோம்' என்று கூறிக் கொண்டே தான் அணிந்திருந்த கிரீடம் மற்றும் உடைவாள், செங்கோல் ஆகியவற்றை எடுத்துக் கொடுத்தார்.
மன்னர் வழங்கியவற்றை சிற்பி அணிந்து கொண்டு தேருக்கடியில் சென்று தேரை வணங்குவது போன்று அவர் ஏற்கெனவே வைத்த ஆப்பினை எடுத்து விட்ட பிறகு தேரின் மேலேறி கொடியசைக்க தேர் புறப்பட்டது.
பொதுமக்களும் ஆரவாரத்துடன் தேரை இழுத்தனர். தேர் நிலைக்கு திரும்பும் சமயத்தில் வீதியில் கிடந்த ஒரு கல் மீது ஏறி இறங்க தேரின் மீதிருந்த சிற்பி நிலைகுலைந்து தடுமாறி சற்றும் எதிர்பாராமல் தலைகுப்புற கீழே விழுந்தார். தேர்ச் சக்கரம் அவர் மீது ஏறியதால் சிற்பியின் உயிரும் பிரிந்தது.
"பேராசைக்காரன் இறந்து விட்டான்' என்று பலரும் சொல்லிக் கொண்டே இறந்து கிடந்த சிற்பியை உற்றுப் பார்த்த போது அவரது வலது கை அவரது இடுப்பில் அணிந்திருந்த பட்டு வஸ்திரத்தை பிடித்துக் கொண்டிருந்தது.
அந்த பட்டு வஸ்திரத்தைப் பிரித்துப் பார்த்தபோது அதில் பனை ஓலை ஒன்று இருந்தது. அதை எடுத்து அதிலிருந்த எழுத்துக்களை மருதுபாண்டியர்கள் படித்துப் பார்த்தனர்.
"மன்னா, நான் தேர் செய்யத் தொடங்கியபோது விநாயகரின் துதிக்கை சிதைந்ததால் எனது வம்சாவளியாக வானசாஸ்திரம் தெரிந்த நான் முத்துப் போட்டு பார்த்த போது இத்தேர் ஓடத் தொடங்கும் நாளில் மன்னருக்கு மரணம் நிகழும் எனத் தெரிந்து கொண்டேன்.
ஏராளமான கோயில்களை கட்டியும், ஏழை மக்களின் காவலராகவும் இருந்து வரும் எங்கள் சிறுவயது மன்னர் பல நூறு ஆண்டுகள் நீடூழி வாழ வேண்டும். வயதான நான் இதுவரை வாழ்ந்தது போதும் என்று கருதியே தங்களின் கிரீடத்தையும், செங்கோலையும் வாங்கினேன்.
எதைக் கேட்டாலும் கொடுத்து விடுவார்கள் எங்கள் மன்னர்கள் என்ற எண்ணத்தில் தான் இந்தச் செய்தியையும் ஓலையில் எழுதிக் கொண்டு வந்தேன். மருது பாண்டியர்கள் வாழ்க, சிவகங்கைச் சீமை வாழ்க' என்று எழுதப்பட்டிருந்தது.
சிற்பியின் தியாகச் செயலுக்காக காளையார்கோயிலுக்கு வெளியே, கோயிலைப் பார்த்தவாறு சிற்பி குப்பமுத்து இறைவனை வணங்கி நிற்பது போன்ற சிலையையும் அமைத்தார்கள்.

விஸ்வகர்ம பிராம்மண பஞ்சகிருத்தியம்

       விஸ்வகர்ம பிராம்மண பஞ்சகிருத்தியம்                

                             விஸ்வகர்மப் பிராம்மண சந்ததியார்கள் பூவுலகில் மக்களுக்கு பலவகைப்பட்ட வசதிகளை தருவதற்கு இரும்பு மரம் கல் செம்பு பொன் முதலியவற்றால் நடத்தப்படும் பஞ்ச கிர்த்தியமெனும் ஐந்தொழில்களை விவரிப்போம் , இரும்பு வேலைக்கு அதிபரான சானகரிஷியும் அவர் சந்ததியாராகிய இருபத்தைந்து ரிஷிகளும் , ஏறுமுனை , தராசுமுனை . கதிர்முனை , எழுத்தாணிமுனை , கத்திமுனை என்னும் ஐந்து இரும்புத் தொழில்களையும் உலக சம்ரக்ஷணார்த்தம் நிலங்களை உழுது பயிரிடுவதற்குக் கொழுக்களையும் , பண்டங்களை நிறுத்தற்குத் தராசுக்களையும் , ஆடை முதலியவைகளை நெய்தற்கும் , அதற்கான நூல்களை நூற்பதற்குமான நீண்ட கதிர் , இராட்டினம் முதலிய கருவிகளையும் சகல இயந்திரங்களையும் , வேத இதிகாச புராணங்களை எழுதிப் பதனப்படுத்தற்கான கூர்மையான எழுத்தாணிகளையும் , தாயின் உதரத்தினின்றும் குழவியைப் பிரித்தற்கு உந்திக்கொடியை அறுத்தல் முதலிய தொழில்கட்கு இன்றியமையாத கத்திகளையும் , மற்றும் அரசர்களுடைய வாட்படை , உடைவாள் , கைவாள் , சமுதாடுகளையும் , எஃகுக் கவசச் சட்டைகளையும் , யுகத்தில் சிரங்கள் சேதமாகாதபடி காக்கின்ற முகமூடிக் கவசங்களையும் , கரங்கள் வெட்டப்படாமலிருப்பதற்கான வாகுவலங்களையும் , அம்பு , அம்புராத்தோணி , வில் முதலியவைகளையும் . கதாயுதங்களையும் , ஈட்டி , இருப்புலக்கை , மழு , சக்ர வச்ராயுதங்களையும் போர்க்கோடரி முதலிய கைவிடாப் படைகளையும் , அங்குசம் , கடிவாளங்களையும் , பகைவர்களைப் பிணிக்கும் கை , கால் விலங்குகளையும் , கடப்பாரை , மண்வெட்டி , கோடரி , குறடுகள் , சங்கிலிகள் , துலாக்கோல்கள் படிக்கற்கள் , இரும்புப்பெட்டகங்கள் , பூட்டுத் திறவுகோல்கள் , வண்டிகள் , தேர்கள் , இரதங்களுக்கான இரும்பு அச்சுக்கள் , கதவின் கீல்கள் , முளைகள் , தாழ்ப்பாள்கள் , இன்னும் திரைகடலில் ஓடும் கப்பல்கள் , தோணி , ஓடம் ஆகியவைகளுக்கான செம்புக்கவசங்கள் , பலதரப்பட்ட ஆணிகள் முதலிய பலவற்றைச் செய்து கொடுப்பவர்களாவர் .

           சனாதன ரிஷி முதலாகக் கொண்டு இருபத்தைந்து ரிஷி கோத்திரத்தில் பிறந்த மரவினைஞர்களான தச்சர்கள் சிற்ப சாஸ்திர ரீதியாக நிலங்களை உழுதற்குக் கலப்பைகளையும் , யாகாக் கினி யில் அவிசொரிதற்கு ஸுர்க்கு என்னும் நெய்த்துடுப்புக்களையும் ; வில்லுகளையும் , வண்டி இரதச்சக்கரங்களையும் , தேர் இரதம் வாகனாதிகளையும் , பாரங்களைச் சுமக்கும் வண்டிகளுடன் அலங்கார பவனி வரும் அஸ்வங்கள் . ரிஷபங்கள் பூட்டப்படும் வண்டிகளையும் மத்தளம் வீணை , யாழ் , தம்பூறு , புல்லாங்குழல் முதலிய வாத்தியங்களையும் , இடக்கை வாத்தியங்களையும் , குடை ஆலவட்டம் . சிற்றாலவட்டம் , கொடிமரம் போன்ற விருதுகளையும் , தண்டு கமண்டலங்களையும் , பாதக்குறடுகளையும் , வீடுகளுக்கான விட்டங்கள் , ஸ்தம்பங்கள் , தூண்கள் , பலகணிகள் , கதவுகளையும் , கட்டில்கள் , முக்காலிகள் , நாற்காலிகள் , பீடங்கள் . தூங்கு மஞ்சங்கள் , சிங்காதனங்கள் . ஊஞ்சல்கள் , குடும்பத்துக்கான நானாவித தட்டுமுட்டுக்கள் முதலிய பற்பல உபயோகமான சாமான்களையும் , மானசம்ரக்ஷணார்த்தம் , பலவித கைத்தறி . இராட்டினத்தறி ஆகியவற்றையும் லோகோபகராத்தமாகச் செய்து தருபவர்களாவர் . 

                        அபுவனச ரிஷி மூலமாக வந்த இருபத்தைந்து ரிஷிகளின் சந்ததியார்களின் வழியே உலோகங்களால் ஆகிய சமஸ்தான அலங்கார தீபங்கள் , பலவகைப்பட்ட மணிகள் , திருச்சின்னங்கள் . தாம்பரம் , பித்தளை , வெண்கல முதலியவற்றாலாகிய மிடாக்கள் , கொப்பரைகள் , சேமக்கலங்கள் அழகிய கலசங்கள் பற்பல விதமான , குடங்கள் . கொம்புகள் , தாரைகள் . தாளங்கள் , கிண்ணங்கள் பலவித ஜலபாத்திரங்கள் ஆகிய நானாவித தட்டு முட்டுகள் , ஆலய விக்ரகாதி கவசங்கள் , செப்பேடுகள் ஆகியனவற்றை பூமியிலுள்ள பலவாகிய சமயத்தோர்கள் விரும்புகின்றவாறு செய்து கொடுப்பவர்களாவர்.

                                  பிரத்னச ரிஷி முதலாகிய இருபத்தைந்து ரிஷிகளின் கோத்திரங்களில் பிறந்தவர்கள் , சிற்ப சாஸ்திரங்களில் சொல்லப்பட்டவாறு கர்ப்பக்கிரங்களையும் , அர்த்த மண் டங்கள் மஹாமண்டபங்கள் சபாமண்டபங்கள் முதலிய வற்றையும் , தேவதா நிர்மாணங்களையும் , பலவகை மதங்களுக்குரிய பிரதிஷ்டைகளையும் , நாடுகளையும் , நகரங்களையும் , கிராமங்களையும் நெடுமலையாலும் விரி நதிகளாலும் சூழப்பட்ட சிற்றுர்களையும் , முல்லை , குறிஞ்சி , பாலை , மருதம் , நெய்தல் , சூழ்ந்த நாடுகளையும் , அவைகளுக்கேற்ற கோவில்களையும் , கோபுரங்களையும் , ஸ்தூபிகளையும் சந்திரகாந்தக் கற்களாலும் , பளிங்குக் கற்களாலும் , ஆகிய மேடைகளையும் , மதில்கள் , அகழிகள் சூழ்ந்த கற்கோட்டைகளையும் , அரண்மனைகளையும் , ஆஸ்தான மண்டபங்களையும் , தரும் சத்திரங்களையும் , வித்யாசாலைகளையும் , வேதிகைகளையும் , திருக்குளங்கள் , தடாகங்கள் , சுனைகள் , குகைகள் ஆகியவற்றையும் , வாழையடி வாழையென மக்கள் பாரம்பர்யமாக வாழ்தற்குரிய , மாளிகைகள் சிற்பத்தாலாகிய சிறந்த வீடுகளையும் , நிர்மாணித்து லோகத்தைப் பரிபாலிப்பவர் ஆவார்கள் . மேலும் இவர்கள் மக்கள் மோட்ச சாதனத்தைச் சுலபத்தில் அடைவதற்கான , சகுணோபாசனைக்குரிய பற்ப கடவுளர்களை மக்கள் பரிபக்குவத்திற் கேற்றவாறு வழிபடுவதற்குச் செய்து கொடுத்தும் , இன்னும் செய்து கொடுப்பவர்களும் ஆவார்கள் . புண்ணிய பூமியாகிய இந்நாட்டின் கண்ணுள்ள . சிற்பத்தாலாகிய எண்ணிறந்த தேவாலயங்கள் , இச்சந்ததியாரின் திரிகால ஞானத்திற்கும் , உயரிய தொழில் வன்மைக்கும் போதிய சான்றுக்களாகும் . 

                         சுபானச ரிஷி மரபில் வந்த இருபத்தைந்து ரிஷிகளின் சந்ததியார்கள் , ராஜக்கிரீடங்களையும் , செங்கோல்களையும் , மார்பணிகளையும் , பதக்கங்கள் , மகர குண்டலங்கள் , காதணியாகியவைகளையும் , கரசரணாதிகளில் அணியக்கூடிய சகல விசித்திரமான ஆபரணங்களையும் , முக்கியமாக , மனைவி , மக்கள் , குலம் , கோத்திரம் , சட்டப்படி வார்சு பாத்தியம் முதலியவைகளைச் சித்திக்கச் செய்வதும் , மாதர் , ஆடவர்களைக் கற்பின் வழியும் கிருஹாச்சிரம தர்மம் வழுவாதும் நடக்கச் செய்வதற்கான திருமாங்கல்ய முத்திரைகளையும் , நவமணிகள் பதிக்கப்பெற்று ஒளிவீசும் பலப்பட்ட மோதிரங்கள் . மாதாணிகளையும் , அவரவர்கள் விரும்பியவாறும் , பொருளாதாரத்துக் கேற்றவாறும் செய்து கொடுத்து ஒவ்வொரு கிருஹத்தையும் சிறிய பொக்கிஷச்சாலையாகவும் , அவைகளை வேண்டும்போது பண்டமாற்றல் மூலம் , விற்று பணமாக்கவும் செய்து தரக்கூடிய ஆற்றல் பெற்றவர்கள் ஆவார்கள்,